De allerlaatste week
Door: Justin
Blijf op de hoogte en volg Justin
18 Juni 2011 | Verenigde Staten, Miami Beach
Hey hallo allemaal en mijn excuses voor het vergeten van mijn allerlaatste Amerikablog. Ik was gewoon een beetje druk en omdat sommige mensen die hem wel graag willen lezen het blijkbaar weer niet zo belangrijk vinden dat ze het daadwerkelijk tegen mij zeggen ben ik het helemaal vergeten. Maarja het gewone leven is dan ook weer begonnen, ik heb deze week alweer gewerkt en op dit moment raas ik met 120 km/h richting Den Haag. Maak je niet druk ik zit in de trein, niet in de auto;). In Den Haag ga ik weer een paar daagjes doorbrengen met mijn vriendinnetje dus vandaar, maar zonder verder omhaal nu mijn allerlaatste weekje Amerika.
Op maandag staan we op tijd op omdat we vandaag naar Universal Studio’s gaan. Ook hier ben ik al geweest maar je kunt niet langs Orlando rijden zonder naar een van deze superpretparken te gaan dus ga ik nu gezellig met mijn broertje. We kopen wat kaartjes bij het hotel zodat we niet in de rij hoeven staan en dan rijden we naar het gebied van Universal. We parkeren onze auto in de grootste parkeergarage die we ooit gezien hebben (handig ze hebben de verschillende vakken een kleur gegeven, jammer dat elk vak zo groot is als een klein middeneuropees prinsdom. Nouja, gelukkig hebben we een nogal opvallende auto dus die vinden we nog wel een keer terug .Bovendien zijn we jongens (en ik weet dat als Myrthe dit leest ze een reactie gaat geven over dat vrouwen beter de weg terug kunnen vinden en meer van dat soort blabla maar feit blijft dat ik altijd goed mijn weg terug kan vinden ;)). Terug naar Universal studios, we lopen richting de poort en als we op het park zijn raast de Hulk over ons hoofd. Alain stelt voor om daar in te gaan en ik vind dat een goed idee, de Hulk is namelijk een bijzonder leuke attractie en we zien dat de rij vreselijk kort is (in principe kunnen we gewoon doorlopen). Als we in de gespen zitten en naar boven worden getrokken zeg ik nog tegen Alain: hou je vast waarna we met een behoorlijke snelheid worden afgeschoten en de rest van het gesprek neerkwam op WHAAAAAAHHAHAHAAHAHAHAAAAAAAAAAAAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA. Als we naar buiten loop… euh wankelen lachen we nog en zegt Alain dat ik hem daar ook wel even voor had kunnen waarschuwen, maar ik had het nog gezegd. We lopen verder naar de spiderman en maken een korte tussenstop bij dokter dooms fearfall (ook zo’n fijne maagverplaatser) ook daar zijn de rijen erg kort en kunnen we er dus goed van genieten. We gaan nog even in een van de waterattracties waar ik de vorige keer heel droog weer uitkwam (later bedacht ik me pas dat ik achter Kasper zat wat me misschien wel gered heeft) maargoed ook deze keer zijn we niet zeiknat (zoals de vrouw die voor ons zat, moehaha:P) en we lopen verder naar Jurrasic Park. Die hoofdattractie is helaas dicht omdat hij wordt gerenoveerd (balen, die is juist fun) en de andere attractie mag je alleen in als jeeen klein kind bij je hebt (en aangezien ook deze keer Myrthe er niet bij is moet ik deze weer overslaan) dus we gaan door naar Harry Potter. Die achtbanen zijn best gaaf en die hoofdattracties is onvoorstelbaar mooi gedaan en ook daar hebben we dus veel fun. We hebben alleen wel trek gekregen en gaan even ergens wat eten. We halen een cheeseburger (het kleinste wat je kan krijgen) en die heeft het formaat vissenkom en je krijgt er een schep patat bij waar je U tegen moet zeggen. Alain is weer helemaal van slag en zegt dat hij het nooit opkrijgt terwijl de (nogal gezette) man voor ons zo’n zelfde menu, met wat extra friet en een pizza afrekent en naar een tafeltje loopt om dat eens lekker op te smikkelen. Als we zitten te eten en mijn broertje na een paar minuten vol afschuw de helft van zijn burger en frietjes laat staan merkt hij op dat als je een groep slanke mensen ziet lopen je er gewoon vanuit kunt gaan dat dat geen Amerikanen zijn en verrek hij heeft gelijk. Elke keer weer hoor je Frans/Spaans/Duits/Nederlands of iets anders wat in geen enkel geval Amerikaans klinkt. We vermaken ons nog even verder en dan gaan we terug naar de auto voor de laatste 300 mijl richting Miami. Dit is de saaiste weg ooit en dus slapen we beiden een paar uurtjes (tenminste, toen ik zei dat ik even mijn ogen had dichtgedaan zei Alain: ik ook hoor). We komen bij ons hotelletje aan en die ziet er goed uit. Het is behoorlijk groot en we gaan naar onze kamer. Daar stinkt het echter nogal naar rook en ik heb geen zin om daar zelf voor op te draaien dus ik bel naar beneden en we krijgen een andere kamer. Daar is echter nog niet opgeruimd dus we krijgen een upgrade. Dat is echter nogal raar in dit hotel want dit hield een kleinere kamer in met 1 in plaats van 2 bedden en geen uitzicht. Dus we gaan weer naar beneden en vragen om de 2e kamer en zeggen dat we wel even wachten totdat die is opgeruimd. We eten wat in het hotel en gaan op tijd slapen.
Op dinsdag gaan we eerst even naar het zwembad en daarna lunchen we in het hotel. Dan gaan we even Stef ophalen (jaa, ik heb overal vrienden, ook in Miami:P) om een middag naar het strand te gaan. Onderweg liggen we weer in een scheur om de ENORME waarschuwingsborden met knipperende lichten die je waarschuwen voor een S bocht:P en we genieten van een aantal mooie sportwagens die ons passeren. Als we voor Stef’s hotel staan blijkt dat hij allang achterin was gestapt maar ons gewoon nog niet had bereikt in die enorme auto. Gelukkig had hij een overlevingspakketje bij zich;). Aangekomen bij het strand lijkt de zee nogal rustig dus we dobberen eventjes maar liggen voornamelijk te zonnen. Het is wel een beetje bewolkt en het waait dus dat is redelijk vol te houden. Aan het einde van de middag brengen we Stef weer terug naar zijn hotel en rijden zelf ook terug naar het onze. Op onze kamer komen we erachter dat we nogal verbrand zijn (lees we zijn zo verschrikkelijk rood dat het gewoon gloeit in het donker en ik onder de douche niet nat word omdat alles instant verdampt. Misschien toch even voorzichtig doen in de zon:P. ’s Avonds eten we bij een klein Italiaans restaurantje wat erg lekker is en ook nog eens niet duur. Als we terug lopen zien we ook nog eens een Smart Fortwo rijden en zijn we even bang dat we niet meer in Amerika zijn (lekker eten en een Fortwo, dat kan bijna niet). Gelukkig komen we achter elkaar een McDonalds, een Wendy’s, een Burgerking, een Kentucky Fried Chicken, een lokale hamburgertent en een Drive Tru ATM tegen terwijl ons alleen 1 op 1 rijdende monstermobielen passeren dus we zijn gelukkig nog wel in de States. ’s Avonds kijken we wat tv en gaan op tijd slapen want morgen rijden we naar de Keys.
Woensdagochtend, weer op tijd eruit dus om naar de Florida Keys te rijden. De weg erheen is weer behoorlijk saai en de Keys zelf zijn (op een aantal Villa’s na) een zootje. De bruggen die de eilandjes verbinden zijn echter heel gaaf en heel indrukwekkend. Op een brug reden we in de zon, toen begon het te regen, toen ging het heel erg hard regenen, toen ging het weer zachter regenen en toen eindigden we weer in de zon (allemaal op dezelfde brug met ongeveer 60 km/h) dat komt omdat die brug meer dan 11 kilometer lang was (en omdat die tropische regenbuien heel kort en hevig zijn:P). We maken een paar foto’s en rijden dan weer terug naar Miami. Op naar ons laatste hotel, het Grand Beach Hotel welteverstaan. We komen aan en het blijkt uitsluitend valet parking te zijn. Ook wordt de deur voor ons opgehouden en worden we vriendelijk begroet terwijl we een enorme marmeren hal inlopen. We checken in en krijgen onze keycards voor onze suite op de 7e verdieping, onze auto wordt geparkeerd en we gaan naar boven waar we erachter komen dat we een geweldige suite met tuin met uitzicht op zee, 2 breedbeeldtelevisies, een supergroot bed en maar liefst 2 badkamers hebben (wat eigenlijk ook wel noodzakelijk is want ik vind het vreselijk dat ik niet even naar de wc kan gaan als Alain staat te douchen:P). We gaan naar het zwembad waar we 2 badlaken en 2 ligbedden krijgen en trekken even een paar baantjes (het zwembad was niet zo groot dus maakten we er onderwater baantjes van:P). dan zonnen we voorzichtig verder totdat het tijd wordt om ons klaar te maken voor de avond. We gaan uit in Mansion vanavond en dat is een bijzonder gave club. Ik kom zonder problemen binnen (ik lijk wel 22;)). Het is wel $25,- entree maar dan heb je ook wat: serveerstertjes die zijn uitgezocht op hun strakke lijf en alleen in string en iets wat voor BH door moet gaan rondlopen bijvoorbeeld, of een acrobaatvrouwtje dat zich in 2 linten naar het plafon wikkelt en de gekste kunsten uithaalt, of een Bugs Bunny die staat te paaldansen. Kortom het is een hele belevenis. Voordeel is wel dat je met die prijzen de volgende ochtend niet met een kater wakker wordt.
Op donderdagochtend: zonder kater staan we op en gaan lekker een dagje aan het zwembad liggen. We eten wat in het hotel en skypen even met Nederland. Was wel leuk, de laatste keer met mijn ouders en met Myrthe praten vanuit Amerika. ’s Avonds besluiten we niet uit te gaan omdat morgen Alex Gaudino hier in een club staat en we daar wel even heen willen. We bestellen dus roomservice (geen kaviaar of ingelegde kwarteleieren, maar gewoon pizza:P) en kijken een film in onze superluxe hotelkamer. We gaan wel redelijk op tijd slapen zodat we morgen nog even uit kunnen omdat we zaterdag vliegen.
Vrijdag staan we wat later op en gaan weer aan het zwembad liggen. Dan gaan we naar een Mall hier in de buurt om even een laatste keer te winkelen. We kunnen niet echt wat vinden maar we kunnen daar wel mooi lunchen (heerlijke crêpes). Als we besloten hebben terug te gaan komen we langs een winkeltje wat me wel leuk lijkt en we gaan even naar binnen. Als we staan te kijken komen we aan de praat met een verkoopstertje die denkt dat ze wel wat leuks voor ons kan vinden. Ik word weer in een pashokje geparkeerd (ben ik wel gewend dat vrouwen dat doen en deze gaf me 1 setje mee, in tegenstelling tot Myrthe die dan met kilo’s kleding aan komt lopen en gewoon door blijft halen). Ik vind het wel hele mooie kleding die ik mee heb gekregen maar krijg een beetje een hartverzakking als ik de prijskaartjes zie. Ik zeg tegen haar dat ik het echt wel heel mooi vind maar ook een beetje duur. Maar ze zegt dat ze wat kan regelen. Ze begint met 60 dollar maar uiteindelijk krijg ik met mijn twijfelen ruim 100 dollar korting . het was nog steeds niet goedkoop, maar in Nederland betaal je al gauw een zelfde bedrag als je iets duurdere kleding haalt. Dus ik kan toch nog weer wat nieuw laten zien thuis. We gaan weer terug naar onze kamer en maken ons klaar voor de avond uitgaan. We gaan eerst weer wat eten (weer bij een Italiaan, Alain had geconstateerd dat je het beste bij een Italiaan kan eten omdat je dan of erg lekker kan eten, of als het tegenvalt een fatsoenlijk bord spaghetti krijgt). Als we bij de club aankomen zie ik dat een aantal mensen kaarten hebben en ik vraag aan de bewaking of je die ook bij de deur kan kopen: nee helaas, die had je moeten bestellen. Balen, het leek me namelijk erg gaaf. Nouja, dan lopen we wel wat over South Beach. We lopen langs wat cafeetjes, restaurants en hotels en op de terugweg krijgen we nog een aanbieding om met een limo naar een club gebracht te worden. Hij kon alleen niet garanderen dat we binnenkwamen in verband met mijn leeftijd dus we slaan af. We moeten morgen toch vroeg op omdat we moeten vliegen. We gaan weer terug naar het hotel en gaan weer slapen. De laatste nacht in Amerika.
Op zaterdag staan we weer op tijd op en pakken de laatste spullen, we ontbijten in het Hotel (erug lekker, verse jus d’orange en een heerlijk omeletje) en dan rijden we naar het vliegveld. We zetten de auto weg en nemen een busje naar de terminal. Er stapt nog een Amerikaans vrouwtje (nouja, zeg maar vrouw) in die haar koffer niet meer kan tillen omdat die zo zwaar was. Het was een handbagage koffertje die nog niet half zo groot was als maximaal toegestaan, dus die kon niet zo heel zwaar zijn, het probleem was echter dat die vrouw zelf nogal zwaar was (laat ik het zo zeggen, ik had helemaal in een been van haar gepast, SAMEN MET ALAIN en dan was het nog niet knus geweest ook) niet normaal zo dik als die was. Als we bij de terminal aankomen kunnen we snel inchecken en geven onze koffers af dan gaan we door security (wat weer meevalt) en dan gaan we even kijken of we wat kunnen eten. We zien wel een McDonalds, een Burgerking en een Pizzahut maar gelukkig kun je ook een paar broodjes krijgen (bij datgene waar je in principe je koffie kan halen, maar wij kunnen wel lunchen met een Amerikaanse koffiesnack;)). Het (zwarte) vrouwtje achter de balie helpt ons vriendelijk en vraagt of Alain zijn broodje misschien warm wil. Alain denkt dat kamertemperatuur wel goed is en bedankt vriendelijk. Het blijkt echter dat half bevroren is en Alain vraagt of hij het misschien toch opgewarmd kan krijgen (en dan nu waarom ik net erbij zette dat het om een Afro-Amerikaanse vrouw ging) Alain kreeg de hmmhmm (inclusief hoofdmove) zoals alleen Afro-Amerikaanse vrouwen dat kunnen. Ik moest mezelf inhouden niet direct in lachen uit te barsten maar het ging goed. Helaas kreeg hij nog niet de vingersnap maar ook die heb ik een aantal keer gezien (echt van die typische filmdingen die gewoon echt waar zijn, maar ook echt grappig). Als we van onze broodjes genieten zien we de mevrouw van het busje weer. Ook die komt hier wat eten en raad eens wat dat gaat worden: een McDonald’s Menu hoe kan het ook anders, ze moet wel aan haar lijntje denken natuurlijk. Ik kan me nog steeds niet voorstellen hoe je dat voor jezelf kunt rechtvaardigen maar dat zal wel aan mij liggen. We lopen door naar ons vliegtuig en ik kan bij de gate ook mijn handbagagekoffer laten inchecken zodat we daar niet mee rond hoeven te sjouwen en dan kunnen we boarden. De vlucht gaat prima en we zijn zo op Philadelphia waar we nog wat Tax Free proberen te shoppen. Dan komt het moment dat we Amerika gaan verlaten, we boarden het vliegtuig en na eventjes taxiën draaien we de startbaan op. Het vliegtuig geeft vol gas en dan verlaat ik Amerikaans grondgebied, niet voor voorgoed ik hoop hier nog een aantal keer op vakantie te kunnen want het is wel een gaaf land. Wel voor een tijdje, eerst maar eens genieten van Nederland en de rest van Europa. We kijken wat film en ik probeer wat te slapen wat niet echt lukt.
Zondagochtend (of zaterdagavond, ligt aan hoe je kijkt vanuit het tijdverschil) hangen we nog steeds boven de Atlantische oceaan. Ik kan nog steeds niet slapen en probeer de films te kijken om de tijd sneller te doen gaan. Dan rond een uur of half 8 op mijn horloge (ik had hem direct vooruit gezet) hoor ik ineens dat we binnen een half uur gaan landen (dat is wel erg snel). De vlucht is gewoon heel snel gegaan en om 8 uur landen we, helaas wel op de polderbaan wat inhoudt dat je half Nederland nog door moet taxiën (gelukkig is dat niet zo groot) en staan we rond kwart voor 9 voor de gate. We stappen uit gaan door de Douane (wat in Europa ongeveer 3 seconden duurt, in Nederland wel langer dan in Duitsland hier pakten ze mijn paspoort nog aan die moeite deden ze in Düsseldorf niet). Dan staan we voor de bagageband wat wel erg lang duurt (volgens mij is al onze bagage eruit gevallen op de polderbaan ofzo want we moeten nog ruim een halfuur wachten. Dan kunnen we eindelijk naar buiten en daar staat onze moeder ons op te wachten, samen met de hond die allemaal Welkom Thuis ballonen aan zijn riem heeft. Mijn vader komt later want ze hadden een lifter meegenomen die met pech stond en anders haar vlucht zou missen en hij dus eerst naar de andere terminal moest om haar af te zetten, maar ook hij geeft ons een hartelijk onthaal. We rijden terug naar Rijssen waar nog meer Welkom Thuis slingers en ballonen rond en in ons huis hangen. Als we thuiskomen pak ik direct een paar biertjes uit de koelkast (nog iets wat ik erg gemist heb) maar mijn vader vindt dat we eerst wel even kunnen ontbijten:P (misschien wel een goed idee). Dus we eten gezellig wat met z’n allen terwijl we bijpraten. Ik ben toch wel erg moe van de reis dus ik ga eventjes naar bed en slaap zo een paar uurtjes weg. ’s Avonds kijk ik nog wat tv voordat ik weer naar bed ga voor de gewone nachtrust. Nu alleen nog de jetlag wegslapen en dan ben ik weer helemaal terug in Nederland.
Zo mensen, dat was het dan. Justin was in Amerika, het was me het jaartje wel ik heb een hoop meegemaakt, veel geleerd, meer gezien en nog meer genoten. Ik heb ook mijn reisverslag goed volgehouden (al had ik soms wel wat vertragingen, maar als je het zelf beter kan dan ga je je gang maar;)). Iedereen bedankt voor de leuke reacties en voor het überhaupt lezen van mijn verslag en als ik nog eens op reis ga dan schrijf ik wel weer een keer een verhaaltje;).
Groeten en tot ziens in Nederland
Justin
Op maandag staan we op tijd op omdat we vandaag naar Universal Studio’s gaan. Ook hier ben ik al geweest maar je kunt niet langs Orlando rijden zonder naar een van deze superpretparken te gaan dus ga ik nu gezellig met mijn broertje. We kopen wat kaartjes bij het hotel zodat we niet in de rij hoeven staan en dan rijden we naar het gebied van Universal. We parkeren onze auto in de grootste parkeergarage die we ooit gezien hebben (handig ze hebben de verschillende vakken een kleur gegeven, jammer dat elk vak zo groot is als een klein middeneuropees prinsdom. Nouja, gelukkig hebben we een nogal opvallende auto dus die vinden we nog wel een keer terug .Bovendien zijn we jongens (en ik weet dat als Myrthe dit leest ze een reactie gaat geven over dat vrouwen beter de weg terug kunnen vinden en meer van dat soort blabla maar feit blijft dat ik altijd goed mijn weg terug kan vinden ;)). Terug naar Universal studios, we lopen richting de poort en als we op het park zijn raast de Hulk over ons hoofd. Alain stelt voor om daar in te gaan en ik vind dat een goed idee, de Hulk is namelijk een bijzonder leuke attractie en we zien dat de rij vreselijk kort is (in principe kunnen we gewoon doorlopen). Als we in de gespen zitten en naar boven worden getrokken zeg ik nog tegen Alain: hou je vast waarna we met een behoorlijke snelheid worden afgeschoten en de rest van het gesprek neerkwam op WHAAAAAAHHAHAHAAHAHAHAAAAAAAAAAAAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA. Als we naar buiten loop… euh wankelen lachen we nog en zegt Alain dat ik hem daar ook wel even voor had kunnen waarschuwen, maar ik had het nog gezegd. We lopen verder naar de spiderman en maken een korte tussenstop bij dokter dooms fearfall (ook zo’n fijne maagverplaatser) ook daar zijn de rijen erg kort en kunnen we er dus goed van genieten. We gaan nog even in een van de waterattracties waar ik de vorige keer heel droog weer uitkwam (later bedacht ik me pas dat ik achter Kasper zat wat me misschien wel gered heeft) maargoed ook deze keer zijn we niet zeiknat (zoals de vrouw die voor ons zat, moehaha:P) en we lopen verder naar Jurrasic Park. Die hoofdattractie is helaas dicht omdat hij wordt gerenoveerd (balen, die is juist fun) en de andere attractie mag je alleen in als jeeen klein kind bij je hebt (en aangezien ook deze keer Myrthe er niet bij is moet ik deze weer overslaan) dus we gaan door naar Harry Potter. Die achtbanen zijn best gaaf en die hoofdattracties is onvoorstelbaar mooi gedaan en ook daar hebben we dus veel fun. We hebben alleen wel trek gekregen en gaan even ergens wat eten. We halen een cheeseburger (het kleinste wat je kan krijgen) en die heeft het formaat vissenkom en je krijgt er een schep patat bij waar je U tegen moet zeggen. Alain is weer helemaal van slag en zegt dat hij het nooit opkrijgt terwijl de (nogal gezette) man voor ons zo’n zelfde menu, met wat extra friet en een pizza afrekent en naar een tafeltje loopt om dat eens lekker op te smikkelen. Als we zitten te eten en mijn broertje na een paar minuten vol afschuw de helft van zijn burger en frietjes laat staan merkt hij op dat als je een groep slanke mensen ziet lopen je er gewoon vanuit kunt gaan dat dat geen Amerikanen zijn en verrek hij heeft gelijk. Elke keer weer hoor je Frans/Spaans/Duits/Nederlands of iets anders wat in geen enkel geval Amerikaans klinkt. We vermaken ons nog even verder en dan gaan we terug naar de auto voor de laatste 300 mijl richting Miami. Dit is de saaiste weg ooit en dus slapen we beiden een paar uurtjes (tenminste, toen ik zei dat ik even mijn ogen had dichtgedaan zei Alain: ik ook hoor). We komen bij ons hotelletje aan en die ziet er goed uit. Het is behoorlijk groot en we gaan naar onze kamer. Daar stinkt het echter nogal naar rook en ik heb geen zin om daar zelf voor op te draaien dus ik bel naar beneden en we krijgen een andere kamer. Daar is echter nog niet opgeruimd dus we krijgen een upgrade. Dat is echter nogal raar in dit hotel want dit hield een kleinere kamer in met 1 in plaats van 2 bedden en geen uitzicht. Dus we gaan weer naar beneden en vragen om de 2e kamer en zeggen dat we wel even wachten totdat die is opgeruimd. We eten wat in het hotel en gaan op tijd slapen.
Op dinsdag gaan we eerst even naar het zwembad en daarna lunchen we in het hotel. Dan gaan we even Stef ophalen (jaa, ik heb overal vrienden, ook in Miami:P) om een middag naar het strand te gaan. Onderweg liggen we weer in een scheur om de ENORME waarschuwingsborden met knipperende lichten die je waarschuwen voor een S bocht:P en we genieten van een aantal mooie sportwagens die ons passeren. Als we voor Stef’s hotel staan blijkt dat hij allang achterin was gestapt maar ons gewoon nog niet had bereikt in die enorme auto. Gelukkig had hij een overlevingspakketje bij zich;). Aangekomen bij het strand lijkt de zee nogal rustig dus we dobberen eventjes maar liggen voornamelijk te zonnen. Het is wel een beetje bewolkt en het waait dus dat is redelijk vol te houden. Aan het einde van de middag brengen we Stef weer terug naar zijn hotel en rijden zelf ook terug naar het onze. Op onze kamer komen we erachter dat we nogal verbrand zijn (lees we zijn zo verschrikkelijk rood dat het gewoon gloeit in het donker en ik onder de douche niet nat word omdat alles instant verdampt. Misschien toch even voorzichtig doen in de zon:P. ’s Avonds eten we bij een klein Italiaans restaurantje wat erg lekker is en ook nog eens niet duur. Als we terug lopen zien we ook nog eens een Smart Fortwo rijden en zijn we even bang dat we niet meer in Amerika zijn (lekker eten en een Fortwo, dat kan bijna niet). Gelukkig komen we achter elkaar een McDonalds, een Wendy’s, een Burgerking, een Kentucky Fried Chicken, een lokale hamburgertent en een Drive Tru ATM tegen terwijl ons alleen 1 op 1 rijdende monstermobielen passeren dus we zijn gelukkig nog wel in de States. ’s Avonds kijken we wat tv en gaan op tijd slapen want morgen rijden we naar de Keys.
Woensdagochtend, weer op tijd eruit dus om naar de Florida Keys te rijden. De weg erheen is weer behoorlijk saai en de Keys zelf zijn (op een aantal Villa’s na) een zootje. De bruggen die de eilandjes verbinden zijn echter heel gaaf en heel indrukwekkend. Op een brug reden we in de zon, toen begon het te regen, toen ging het heel erg hard regenen, toen ging het weer zachter regenen en toen eindigden we weer in de zon (allemaal op dezelfde brug met ongeveer 60 km/h) dat komt omdat die brug meer dan 11 kilometer lang was (en omdat die tropische regenbuien heel kort en hevig zijn:P). We maken een paar foto’s en rijden dan weer terug naar Miami. Op naar ons laatste hotel, het Grand Beach Hotel welteverstaan. We komen aan en het blijkt uitsluitend valet parking te zijn. Ook wordt de deur voor ons opgehouden en worden we vriendelijk begroet terwijl we een enorme marmeren hal inlopen. We checken in en krijgen onze keycards voor onze suite op de 7e verdieping, onze auto wordt geparkeerd en we gaan naar boven waar we erachter komen dat we een geweldige suite met tuin met uitzicht op zee, 2 breedbeeldtelevisies, een supergroot bed en maar liefst 2 badkamers hebben (wat eigenlijk ook wel noodzakelijk is want ik vind het vreselijk dat ik niet even naar de wc kan gaan als Alain staat te douchen:P). We gaan naar het zwembad waar we 2 badlaken en 2 ligbedden krijgen en trekken even een paar baantjes (het zwembad was niet zo groot dus maakten we er onderwater baantjes van:P). dan zonnen we voorzichtig verder totdat het tijd wordt om ons klaar te maken voor de avond. We gaan uit in Mansion vanavond en dat is een bijzonder gave club. Ik kom zonder problemen binnen (ik lijk wel 22;)). Het is wel $25,- entree maar dan heb je ook wat: serveerstertjes die zijn uitgezocht op hun strakke lijf en alleen in string en iets wat voor BH door moet gaan rondlopen bijvoorbeeld, of een acrobaatvrouwtje dat zich in 2 linten naar het plafon wikkelt en de gekste kunsten uithaalt, of een Bugs Bunny die staat te paaldansen. Kortom het is een hele belevenis. Voordeel is wel dat je met die prijzen de volgende ochtend niet met een kater wakker wordt.
Op donderdagochtend: zonder kater staan we op en gaan lekker een dagje aan het zwembad liggen. We eten wat in het hotel en skypen even met Nederland. Was wel leuk, de laatste keer met mijn ouders en met Myrthe praten vanuit Amerika. ’s Avonds besluiten we niet uit te gaan omdat morgen Alex Gaudino hier in een club staat en we daar wel even heen willen. We bestellen dus roomservice (geen kaviaar of ingelegde kwarteleieren, maar gewoon pizza:P) en kijken een film in onze superluxe hotelkamer. We gaan wel redelijk op tijd slapen zodat we morgen nog even uit kunnen omdat we zaterdag vliegen.
Vrijdag staan we wat later op en gaan weer aan het zwembad liggen. Dan gaan we naar een Mall hier in de buurt om even een laatste keer te winkelen. We kunnen niet echt wat vinden maar we kunnen daar wel mooi lunchen (heerlijke crêpes). Als we besloten hebben terug te gaan komen we langs een winkeltje wat me wel leuk lijkt en we gaan even naar binnen. Als we staan te kijken komen we aan de praat met een verkoopstertje die denkt dat ze wel wat leuks voor ons kan vinden. Ik word weer in een pashokje geparkeerd (ben ik wel gewend dat vrouwen dat doen en deze gaf me 1 setje mee, in tegenstelling tot Myrthe die dan met kilo’s kleding aan komt lopen en gewoon door blijft halen). Ik vind het wel hele mooie kleding die ik mee heb gekregen maar krijg een beetje een hartverzakking als ik de prijskaartjes zie. Ik zeg tegen haar dat ik het echt wel heel mooi vind maar ook een beetje duur. Maar ze zegt dat ze wat kan regelen. Ze begint met 60 dollar maar uiteindelijk krijg ik met mijn twijfelen ruim 100 dollar korting . het was nog steeds niet goedkoop, maar in Nederland betaal je al gauw een zelfde bedrag als je iets duurdere kleding haalt. Dus ik kan toch nog weer wat nieuw laten zien thuis. We gaan weer terug naar onze kamer en maken ons klaar voor de avond uitgaan. We gaan eerst weer wat eten (weer bij een Italiaan, Alain had geconstateerd dat je het beste bij een Italiaan kan eten omdat je dan of erg lekker kan eten, of als het tegenvalt een fatsoenlijk bord spaghetti krijgt). Als we bij de club aankomen zie ik dat een aantal mensen kaarten hebben en ik vraag aan de bewaking of je die ook bij de deur kan kopen: nee helaas, die had je moeten bestellen. Balen, het leek me namelijk erg gaaf. Nouja, dan lopen we wel wat over South Beach. We lopen langs wat cafeetjes, restaurants en hotels en op de terugweg krijgen we nog een aanbieding om met een limo naar een club gebracht te worden. Hij kon alleen niet garanderen dat we binnenkwamen in verband met mijn leeftijd dus we slaan af. We moeten morgen toch vroeg op omdat we moeten vliegen. We gaan weer terug naar het hotel en gaan weer slapen. De laatste nacht in Amerika.
Op zaterdag staan we weer op tijd op en pakken de laatste spullen, we ontbijten in het Hotel (erug lekker, verse jus d’orange en een heerlijk omeletje) en dan rijden we naar het vliegveld. We zetten de auto weg en nemen een busje naar de terminal. Er stapt nog een Amerikaans vrouwtje (nouja, zeg maar vrouw) in die haar koffer niet meer kan tillen omdat die zo zwaar was. Het was een handbagage koffertje die nog niet half zo groot was als maximaal toegestaan, dus die kon niet zo heel zwaar zijn, het probleem was echter dat die vrouw zelf nogal zwaar was (laat ik het zo zeggen, ik had helemaal in een been van haar gepast, SAMEN MET ALAIN en dan was het nog niet knus geweest ook) niet normaal zo dik als die was. Als we bij de terminal aankomen kunnen we snel inchecken en geven onze koffers af dan gaan we door security (wat weer meevalt) en dan gaan we even kijken of we wat kunnen eten. We zien wel een McDonalds, een Burgerking en een Pizzahut maar gelukkig kun je ook een paar broodjes krijgen (bij datgene waar je in principe je koffie kan halen, maar wij kunnen wel lunchen met een Amerikaanse koffiesnack;)). Het (zwarte) vrouwtje achter de balie helpt ons vriendelijk en vraagt of Alain zijn broodje misschien warm wil. Alain denkt dat kamertemperatuur wel goed is en bedankt vriendelijk. Het blijkt echter dat half bevroren is en Alain vraagt of hij het misschien toch opgewarmd kan krijgen (en dan nu waarom ik net erbij zette dat het om een Afro-Amerikaanse vrouw ging) Alain kreeg de hmmhmm (inclusief hoofdmove) zoals alleen Afro-Amerikaanse vrouwen dat kunnen. Ik moest mezelf inhouden niet direct in lachen uit te barsten maar het ging goed. Helaas kreeg hij nog niet de vingersnap maar ook die heb ik een aantal keer gezien (echt van die typische filmdingen die gewoon echt waar zijn, maar ook echt grappig). Als we van onze broodjes genieten zien we de mevrouw van het busje weer. Ook die komt hier wat eten en raad eens wat dat gaat worden: een McDonald’s Menu hoe kan het ook anders, ze moet wel aan haar lijntje denken natuurlijk. Ik kan me nog steeds niet voorstellen hoe je dat voor jezelf kunt rechtvaardigen maar dat zal wel aan mij liggen. We lopen door naar ons vliegtuig en ik kan bij de gate ook mijn handbagagekoffer laten inchecken zodat we daar niet mee rond hoeven te sjouwen en dan kunnen we boarden. De vlucht gaat prima en we zijn zo op Philadelphia waar we nog wat Tax Free proberen te shoppen. Dan komt het moment dat we Amerika gaan verlaten, we boarden het vliegtuig en na eventjes taxiën draaien we de startbaan op. Het vliegtuig geeft vol gas en dan verlaat ik Amerikaans grondgebied, niet voor voorgoed ik hoop hier nog een aantal keer op vakantie te kunnen want het is wel een gaaf land. Wel voor een tijdje, eerst maar eens genieten van Nederland en de rest van Europa. We kijken wat film en ik probeer wat te slapen wat niet echt lukt.
Zondagochtend (of zaterdagavond, ligt aan hoe je kijkt vanuit het tijdverschil) hangen we nog steeds boven de Atlantische oceaan. Ik kan nog steeds niet slapen en probeer de films te kijken om de tijd sneller te doen gaan. Dan rond een uur of half 8 op mijn horloge (ik had hem direct vooruit gezet) hoor ik ineens dat we binnen een half uur gaan landen (dat is wel erg snel). De vlucht is gewoon heel snel gegaan en om 8 uur landen we, helaas wel op de polderbaan wat inhoudt dat je half Nederland nog door moet taxiën (gelukkig is dat niet zo groot) en staan we rond kwart voor 9 voor de gate. We stappen uit gaan door de Douane (wat in Europa ongeveer 3 seconden duurt, in Nederland wel langer dan in Duitsland hier pakten ze mijn paspoort nog aan die moeite deden ze in Düsseldorf niet). Dan staan we voor de bagageband wat wel erg lang duurt (volgens mij is al onze bagage eruit gevallen op de polderbaan ofzo want we moeten nog ruim een halfuur wachten. Dan kunnen we eindelijk naar buiten en daar staat onze moeder ons op te wachten, samen met de hond die allemaal Welkom Thuis ballonen aan zijn riem heeft. Mijn vader komt later want ze hadden een lifter meegenomen die met pech stond en anders haar vlucht zou missen en hij dus eerst naar de andere terminal moest om haar af te zetten, maar ook hij geeft ons een hartelijk onthaal. We rijden terug naar Rijssen waar nog meer Welkom Thuis slingers en ballonen rond en in ons huis hangen. Als we thuiskomen pak ik direct een paar biertjes uit de koelkast (nog iets wat ik erg gemist heb) maar mijn vader vindt dat we eerst wel even kunnen ontbijten:P (misschien wel een goed idee). Dus we eten gezellig wat met z’n allen terwijl we bijpraten. Ik ben toch wel erg moe van de reis dus ik ga eventjes naar bed en slaap zo een paar uurtjes weg. ’s Avonds kijk ik nog wat tv voordat ik weer naar bed ga voor de gewone nachtrust. Nu alleen nog de jetlag wegslapen en dan ben ik weer helemaal terug in Nederland.
Zo mensen, dat was het dan. Justin was in Amerika, het was me het jaartje wel ik heb een hoop meegemaakt, veel geleerd, meer gezien en nog meer genoten. Ik heb ook mijn reisverslag goed volgehouden (al had ik soms wel wat vertragingen, maar als je het zelf beter kan dan ga je je gang maar;)). Iedereen bedankt voor de leuke reacties en voor het überhaupt lezen van mijn verslag en als ik nog eens op reis ga dan schrijf ik wel weer een keer een verhaaltje;).
Groeten en tot ziens in Nederland
Justin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
