Kom je ook op mn feestje

OK, laten we beginnen bij het begin. Omdat ik dus voor een jaar weg zou gaan leek het me leuk om een afscheidsfeestje te geven, gewoon gezellig met een paar vrienden en familie bij mij thuis. Dus ik stuur met de beste intenties een uitnodigingsmail waarin ik nadrukkelijk vraag om te antwoorden zodat ik weet hoeveel er ongeveer gaan langskomen....


Maar geen reactie. Op een na dan, een overdreven overdreven reactie van ene Daniëlle van V, die deed alsof ze nog nooit eerder was uitgenodigd voor een feest of iets dergelijks. Verder kreeg ik een paar magere reacties als, mja euhm ik denk dat ik wel kom en, ow das ook wel een leuk idee ja.

Niet erg enthousiast dus. Maar op de betreffende vrijdag de 20ste augustus zit ik toch vol verwachting op de bank te wachten.

Daar komt de eerste gast, Hans m´n maatje en klasgenoot sinds groep 6 op de basisschool, woont maar een minuutje fietsen bij mij vandaan en is met de ... auto?

Keal, op m´n afscheidsfeest moet je wel in staat zijn om te drinken. Zeker als je kruipend naar huis kunt, gezien de afstand. Maargoed, hij heeft wel een cadeautje meegebracht. EEN THEEDOEK!! Ik hoef niet eens af te wassen daar in Amerika. Maargoed, of ik hem even om wil doen als blinddoek. Prima, nu werd ik via een muurtje en een schuurdeur (met dank aan m’n geliefde broer) naar een autootje geleidt, waar ik vervolgens verkeerd in stap, vind je dat gek met een blinddoek voor?
Daar gaan we dan, Hans achter het stuur, broer ernaast en ik met een blinddoek voor achterin. We rijden een beetje rond totdat Hans er ineens achter komt dat ik gewoon in mn hoofd zit mee te denken waar we zijn (kent me ook veel te goed die gast) dus moeten ze een rotonde hebben. Ik kan ze blind (letterlijk) naar een rotonde leiden en vanaf dat moment is het lastig om het nog te volgen. Want we blijven maar rondjes draaien, links en rechtsom. Ik vermoedde over de parkeerplaats, maar dit werd lachend afgewezen (maar gelijk had ik wel). Na een aantal minuten rond te hebben gereden waarin Hans en mn broer beide naar niet bestaande mooie meiden hebben gefloten, hebben gestopt voor onzichtbare oude vrouwtjes die zo nodig midden op het industrieterrein over moesten steken en rondjes hebben gereden door het gebouw van het Rijssens mannenkoor waardoor het voelde alsof we non-stop over een drempel gingen. Tussendoor dacht ik nog weer even de weg te herkennen, maar de heren waren niet te beroerd weer rustig rondjes te draaien over rotondes en parkeerplaatsen waardoor ik oost noch west wist te vinden. Uiteindelijk lijkt het alsof we gericht ergens heen rijden en op een gegeven moment ruik ik zelfs de heerlijke geuren van het omliggende Rijssense platteland. Wessels? Was alles wat ik uit kon brengen voordat de auto stopte en ik eruit werd gehaald. Ik mocht mijn blinddoek afdoen en terwijl ik dit deed hoorde ik een overweldigend SUPRISE!!!!! Hartstikke leuk, alleen jammer dat ik stond te knipperen als een mol in de volle zomerzon (ga maar eens drie kwartier met een pikzwarte theedoek voor je ogen zitten, you’ll understand). Maargoed, dat doet niet af van het feit dat het allemaal geweldig geregeld is, er zijn twee tenten met veel zitplaatsen een zwembadje vol drank een bar met muziek installatie en een hele hoop vrienden en familie (die allemaal niet hadden gereageerd op mijn mail, wat wil je ook, die hadden al een feestje in de planning). Nu valt alles op zn plek. Waarom mijn ouders zijn wezen winkelen zonder kleding te kopen, waarom mijn vader wist wat Matthijs ging studeren, waarom mijn broer heel erg lang is wezen tanken en waarom er tot een half uur voor het feest nog geen 1 flesje bier koud stond in onze koelkast.

Maar het feest is geweldig, er wordt gelachen, gedronken, gedanst en met elkaar gepraat. En iedereen geeft mij cadeaus en waardering voor het vertrekken voor een jaar (waarom zo veel, vinden jullie het echt zo fijn dat jullie van me af zijn?:P)

Maar aan al het leuke komt een eind, zelfs aan dit feest en dan is het ineens nog maar 2 dagen voordat je in het vliegtuig zit.