Week nummertje 6

We gaan ondertussen wel vrolijk door met week 6. Want tijd stopt hier niet, dus kan ik me dat ook niet veroorloven.

In week 6 krijg ik dus mijn paper terug en ook een aantal quizscores en testscores. In week 6 wordt het weer minder, we krijgen van die wit-grijzige dingen in de lucht die volgens mijn beste herinneringen wolken genoemd worden. Maar ook over week 6 kan ik weer een aantal leuke anekdotes of gebeurtenissen uit mijn leven vertellen.

Ik zal jullie eerst even wat vertellen over een heel erg belangrijk ding. Groeten. In Nederland groet je mensen die je kent, vrienden, familie, buren, klasgenoten, mensen van je sportvereniging, of anderen die je een keer eerder gesproken hebt. In de VS groet je eigenlijk iedereen die je ook maar iets vaag bekent voorkomt. Je groet mensen die in jou gebouw wonen (in mijn geval zijn dat er BEHOORLIJK wat, aangezien ik laatst te weten ben gekomen dat dit de grootste on-campus-housing gelegenheid in de VS is) je groet mensen die bij jou in college zitten (wat er in sommige colleges meer dan 100 zijn) je groet mensen die ergens staan te wachten terwijl jij er langs loopt in je eentje. Praktisch iedereen dus. Maar dan nu, hoe groet je mensen. In Nederland groet je in het voorbijgaan met een zwaai, of een knikje gevolgd door hey, hoi, hallo, hi, hee, jow (voor de jongeren onder ons) haai of hooi (beide met de nodige wijsneuzerige opvolgingen) voor elk wat wils nietwaar? En na de groet loop je elkaar voorbij. Als je in Nederland iemand groet met, hey hoe gaat het, of hey hoe is het er mee, dan stop je ook bij elkaar. Je verwacht antwoord en je beantwoord de wedervraag en misschien volgt daarop een conversatie, kort of lang. Tevens antwoord je ook gewoon eerlijk. Als iemand je vraagt hoe het gaat en je hebt net een examen verknalt, mag je best zeggen dat het niet zo lekker gaat. In de VS ligt dat anders. Praktisch iedereen zegt, how’re you doing? EN LOOPT VERVOLGENS GEWOON DOOR, ik sta daar. Euh, good… (terwijl die persoon allang weer verder is gelopen) of ze vragen whats up? En dan weet ik helemaal niet wat ik moet zeggen. Euh, nothing, I think?? (ja, wat is er eigenlijk op? De cola misschien) maargoed, daar heb ik dus al behoorlijk wat vergissingen mee gemaakt, als iemand mij vraagt hoe het gaat dan wil ik daarop antwoorden en om niet onbeleefd te zijn ook vragen hoe het met diegene zelf gaat. Daar is simpelweg geen tijd voor. Als iemand je dus vraagt: how’re you doing? Zeg: GOOD. Maakt niet uit hoe het gaat, je zegt good. Zelfs als je net je examen hebt verknalt. Zelfs als je kanariepietje is opgegeten…, door je eigen kat…, die daar vervolgens in gestikt is. Zelfs als je beste vriend is vreemdgegaan…, met jou vriendin, je jezelf grieperig voelt, je moeder je heeft onterfd, je net van de trap bent gevallen, je lievelingsshirt te heet gewassen is en je prijspetunia’s doodgegaan zijn. Je zegt altijd GOOD. Amerikanen verwachten niet anders, soms heb ik zelfs het gevoel dat ze eigenlijk helemaal niets verwachten. Ze zeggen het gewoon, maar het maakt ze eigenlijk niets uit. Het is dus toch waar wat ze bij de introductieweek zeiden, Amerikanen zijn heel vriendelijk, maar wel heel erg oppervlakkig. Ik ben benieuwd of ik ook nog wat onder die oppervlakkigheid kan komen bij een paar mensen hier, of dat het hier bij blijft.

Een ander iets van die vriendelijkheid is bijvoorbeeld dat je de deur voor elkaar open houdt. Dat vind ik wel een mooie, heeft wel iets vind ik. Een beetje die attentheid tegenover elkaar en niet zo simpel in je eigen wereldje leven en gewoon doorstomen omdat je anders je eigen schema niet bij kan houden. Als je buiten staat te wachten op een paar anderen voordat je gaat eten en er komen net twee mensen aan met de handen vol boodschappen, dan loop jij even naar de deur om die voor hen open te houden. Ik vind dit eigenlijk niet meer dan schappelijk, maar in Nederland vind je zoiets toch veel te weinig. Een beetje vriendelijkheid tegenover elkaar, kost niks extra, levert een hoop op. Ik als economisch ingesteld iemand kan dan ook niet anders meer;). Een ander punt wat heel normaal is, als je hier in een publieke omgeving bent (bijvoorbeeld je staat in een bus) dan kun je gewoon een gesprekje beginnen met de eerste de beste persoon in jou buurt. In Nederland zie ik dat ook niet gebeuren, als je in de trein zomaar een random iemand aanspreekt zonder reden krijg je eerder een raar gezicht dan een leuke reactie. Iedereen zit maar wat uit het raam te staren, of een krant te lezen.

Met mijn quizes en tests gaat het overigens wederom prima, bijna allemaal 100% en voor math staat er een course gemiddelde online: 105.8% (ja, dat is dus 105.8 van de 100 ;)) hoe het kan, geen idee. Maar het is wel zo. Klinkt wel vet nietwaar?

Nu even een mooie anekdote. We zaten woensdag weer bij accounting (yep, weer die vrouw). En die was niet zo in haar sas. Die ochtend was er namelijk iemand van een groot bedrijf langs geweest om een aantal sollicitatiegesprekken af te nemen bij een aantal van haar senior studenten. En die man was, wel laten we het zo zeggen niet heel erg pleased. Er was een meisje (die er overigens het best uit kwam) die, hoe zeg ik dit netjes, de bovenkant van haar torso erg veel zonlicht (en haar medemens erg veel torsozicht) gunde (netjes toch?:P). Dat is hier ABSOLUUT not done! Ik had al eerder wat gezegd over het kledinggedrag in hier. Dat de meeste Amerikanen vanuit hun bed non-stop de klas in rollen. Dat wil zeggen geen stop bij de kledingkast of de spiegel. Wat zich laat zien aangezien de meesten met een echte out-of-bed look in de klas zitten met een joggingbroek, slippers en een veel te groot shirt aan. Ik heb zelfs verhalen gehoord van mensen die om 8 uur les hebben dat er sommigen in hun pyjama zitten (dit heb ik zelf nog niet meegemaakt aangezien ik niet zo vroeg les heb). Wonderbaarlijk niet, ik weet dat in Nederland (tenminste op de scholen waar ik op heb gezeten) het niet gewaardeerd wordt als je in je pyjama zou komen opdagen (ik durf te wedden dat je naar huis zou worden gestuurd omdat je de school dan absoluut niet serieus neemt). Dat is hier op scholen toegestaan, maar de Amerikaanse business wereld is nog van de oude stempel. Mannen in pak, vrouwen van nek tot op z’n minst halverwege been bedekt. Gelieve in een mantelpakje of een nette rok of broek met een blouse daarboven. MAAR (en hier raakte mijn lerares dus zelf echt van gefrustreerd. Begrijpelijk, want zij had haar nek uitgestoken voor deze dames) er was een meisje op komen dagen, op een sollicitatiegesprek, met iemand van een van de grootste accountantskantoren van de VS, die helemaal vanuit Philadelphia was komen rijden (een uur of 5) in (echt waar, mijn lerares zij het zelf) een joggingbroek, een veel te groot T-shirt, teenslippers met haar haren op haar hoofd geknoopt als Pebbles van de Flintstones (zo benoemde de man het zelf!). Dan neem je iets in je leven niet helemaal serieus.

Nu even wat heel anders. Als je aan Amerika denkt dan denk je aan: McDonald’s, grote auto’s, Coca-Cola en McDonald’s. Nu zijn die 1e, 2e en 4e behoorlijk correct, maar ik heb hier nog geen Coca-Cola gezien. Pepsi is veel groter in de VS, in ieder geval in dit gedeelte. Op de campus en in de restaurants kun je eigenlijk alleen maar Pepsi krijgen. En nog een aantal andere drankjes waar ik nog nooit van heb gehoord. Root-beer (met de verrukkelijke smaak van mondwater!) MTN DEW (groen en fluorescerend, wie wil er niet dat zijn drinken er zo uit ziet?) en een of ander rood goedje wat zo vreselijk zoet ruikt, dat alleen de geur al gelijk staat aan het drinken van 3 blikjes red bull met een pondje dextro.

Maargoed verder met mijn gewone week.

Donderdag. Bij mijn english writing class heeft die vrouw het erover dat je jezelf moet kunnen uitdrukken. Om een aantal voorbeelden aan te halen neemt ze een kijkje op een van de dichtstbijzijnde tafeltjes.
Leraar: Oewh this person must have been a literate person.
Klas: What does it say?
Leraar: FUCK THIS!

Iets verderop in de les gaat het erover dat je iets moet beschrijven. Iets wat jij beter kunt beschrijven dan wie dan ook. Bijvoorbeeld een baseballwedstrijd, maar niet van de Pirates, want die zijn slecht. Hoewel, ze hebben nu al 5 wedstrijden op rij gewonnen.

Meisje uit de klas die ook Pirates fan is: KNOCK ON WOOD, KNOCK ON WOOD QUICK
Leraar: ow yeah, saying that might bring bad luck. (KNOCK KNOCK)
Leraar: oops, you know what I knocked at?
Klas: FUCK THIS!!

Vrijdag en ik heb een quiz van wiskunde, wat ik eigenlijk een beetje was vergeten. Niet zo slim, want mijn wiskunde nu is een miljoen keer moeilijker dan mijn wiskunde aan het begin van het semester. Wat dan ook weer niet zo heel veel zegt, want andere dingen die een miljoen keer moeilijker zijn, zijn bijvoorbeeld fietsen en ademhalen terwijl je aan het hardlopen bent. Dat soort dingen.

Goed vrijdagavond gaan we naar een ijshockeywedstrijd. En dan kom ik aan het denken, waarom moeten Amerikanen tijdens het sporten altijd helmen op? Sport is echt oorlog hier, maar dat brengt wel weer een uber fanatieke sfeer mee. Onze Crimson Hawks tegen de spelers van Bufallo (wat behoorlijk noordelijk ligt, en de vuistregel hier is hoe dichter bij Canada hoe beter de ijshockey teams). Dus we hebben een behoorlijke kluif hiero. Maargoed, waar American Football behoorlijk traag speelt (elke keer weer opnieuw opstellen enzo) zit er in een ijshockey wedstrijd behoorlijk wat pit en actie. En als er een keer een overtreding wordt begaan (of als ze op het punt staan om te knokken) en er is even een pauze dan wordt er muziek gedraaid. Muziek als we will rock you en another one bites the dust of Kernkraft 400, black betty (zoek maar eens op Ram Jam). Allemaal nummers waarvan je agressiviteit behoorlijk gestimuleerd wordt zegmaar, wat je dan ook terug ziet op het veld en op de tribunes. Er wordt wat afgejoeld en geschreeuwd en op het veld wordt gebeukt als een malle (wat dan weer volledig legaal is). Vooral een aantal van de IUP fans zijn geweldig grappig. Ze kennen allemaal bijnamen voor de spelers en voor de spelers van Bufallo verzinnen ze een aantal niet nader te noemen namen (niet geheel binnen de gerechtelijke zeden zegmaar). De security guard zegt dat ze zich een beetje moeten gedragen, maar ze gaan gewoon door. Geen wonder, want de guard is 12 ofzo. Wat een broekie. Maargoed, het wordt een best spannende wedstrijd die we verliezen met 5-3 maar we krijgen een gratis kaartje voor de wedstrijd van morgen. Dus we gaan nog een keer, want het was zeker fun.

Ook op zaterdag verliezen we de wedstrijd maar nu met 5-4 en de laatste 10 min waren echt heel spannend. We moeten alleen wel teruglopen vanaf de hockey arena wat zo’n 30 minuten is, maar hej het is weer lekker weer en we vermaken ons wel. Onderweg praten we over wat te doen met thanksgiving en misschien ga ik wel naar Miami. (lekkah lekkah;)) maar dat is nog niet helemaal zeker.

Sunday, without sun. Het weer gaat nu toch echt hard achteruit, temperatuur naar beneden regen naar beneden, dus ik zit nog steeds goed op de eerste verdieping. Neej, geintje. Het weer wordt nu toch echt zo dat ik een jas moet gaan dragen.

You’ll hear more next week. Andere tijd, zelfde internet;)