Week 9, Niagara Falls

OK dan luitjes, week nummer 9 we zijn over de helft. Nouja, tegen de tijd dat jullie dit lezen ben ik er al over maar toch het is een mijlpaal.

Maandag begint de week, logisch eigenlijk, maar toch. Op maandag heb ik weer wiskunde gevolgd door accounting. Bij wiskunde gebeurt niet barstens veel, al wordt het nu toch wel echt moeilijk ;). You know;) bij accounting daarentegen krijgen we weer een hele lezing over hoe je zou moeten betalen en wat je met de bonnetjes moet doen, hmm ik dacht toch echt dat ik accounting had en geen huishoudelijke economie (wat hier ook een vak is, kun je een universitair diploma voor hebben;) dat houdt in dat je universitair geschoold huishouder bent). Bovendien heeft deze mevrouw nogal eens moeite met het huiswerk dat we online moeten maken, hoe dat werkt met het invullen enzo, dan denk ik how hard kan it be?? Als je het die vrouw vraagt, marmerhard, of op zijn minst gewapend beton, want ze heeft er elke keer weer moeite mee. Ik vroeg deze les nog aan die jongens om me heen wat voor vak het was en wie het wie leerde, ik twijfelde namelijk tussen accounting van lerares naar ons en pc´en voor dummies van ons naar lerares. Die anderen konden er in elk geval smakelijk om lachen. Ook konden we nogal lachen om meneer Adere, die voor het eerst eens niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk aanwezig was in deze les en dat moesten we weten ook, wat kan die droge grappen maken zeg.

Maandagavond gaan we naar de gym, althans dat was de bedoeling uiteindelijk sta ik er bijna in m´n eentje. Nouja lekkere workout gehad en dan naar bed.

Dinsdagochtend economie, economie en engels. Waarvan de eerste twee weer tamelijk makkelijk zijn, maar deze week ben ik bezig geweest met registreren voor het volgende semester en ik heb maar besloten dat ik hier best derde en vierdejaars klassen kan volgen. Kijken of dat wat meer uitdaging geeft. Nouja goed, economie, ik zit me maar weer eens te verbazen over hoe euhm, onwetend (om het netjes te houden) een aantal meisjes zijn die achter mij zitten. Die zitten dan ook letterlijk hun nagels te lakken en verhalen over het weekend te vertellen die ongeveer zo opgezet zijn: and then I was like, that she was like, that he had told here like, she was like and they were all like that and then he was like, yeah like you know like he was like thinking like that like he was like really like like like IMPORTANT like that you know. Like. Is wel komisch om dat aan te horen. Like

De tweede economieles bestaat normaal gesproken uit kletsen met Myrthe en tussendoor even opletten als er weer iets aan aantekeningen staat en daarbij nog eens lachen om de grappen van die leraar. Zo ging het laatst bijvoorbeeld over trade en gains of trade (weet ik hebben we al gehad op vwo, maar toch) hij verteld over dat China’s economie steeds dichter bij die van de VS komt, ten eerste WHOOOO GIVES A SHIT!! Zoals hij het zo goed kon verwoorden, hij legt uit dat handelen met landen als China niet alleen goed is voor China, maar ook voor de VS doormiddel van comparative advantages en dat als je het goed bekijkt, dat wil zeggen rekening houd met het inkomen per hoofd dan ligt China nog op plek 136 (want, zoals je misschien al had gemerkt, er zijn heel veel Chinezen). Dat betekend dus dat het niet zo gek is dat China’s economie zo hard groeit, ze hebben immers wat meer werknemers om wat op te bouwen nietwaar. Bovendien is het helemaal niet slecht voor Amerika dat ze goedkope spullen uit China halen en dat daardoor hier banen die diezelfde producten maken verloren gaan. Dat vinden mensen misschien wel heel erg, maar de mensen die hier lekker goedkoop shoppen zul je er niet over horen en dat is wel een veel grotere groep die er dus voordeel aan heeft.

We zijn bovendien bezig met het regelen van een trip naar Niagara, want de trip van de discovery club ging niet door. Nouja, dat is dus nogal een best gedoe, want dan wil de een wel mee en dan ineens weer niet terwijl een ander het niet helemaal zeker weet en een derde eigenlijk niet eens weet wat ze nou eigenlijk denkt te willen, mja ingewikkelder kan bijna niet. Maar ik heb er in elk geval zin in, want dat is een van de dingen die je hier in het noorden van de VS toch eigenlijk wel gezien moet hebben. Trouwens het weer is hier geweldig, zelfs in het noorden van de VS (want ik zit toch behoorlijk noordelijk) maar ik kan nog steeds zonder jas over straat (en dat komt niet alleen omdat ik het toch nooit koud heb, anderen doen het ook;)) en als het zonnetje schijnt is het zelfs lekker. Dinsdagavond ben ik druk met hw en leren van examens, ik heb deze week weer 2 test dus daar moet ik toch wel wat aan doen. Beetje teleurgesteld ben ik in deze dag wel, want vandaag bereik ik mijn eerste echte mijlpaal, ik zit op de helft van dit semester. Maar er gebeurt helemaal niks, geen taart, geen champagne, niks, zelfs geen klein verrassinkje, valt me een beetje tegen:P.

Woensdagochtend 8.30 gaat mijn wekker, welke grapjas heeft er nu weer mijn wekker om 8.30 gezet. Ik hoef pas om 12.20 te beginnen en ik draai me weer lekker op 1 oor. Totdat ik een smsje krijg om 9 uur. Het is Martin, hij zegt dat hij zich verslapen heeft en iets later naar de gym komt. Hmm owja, das waar ook, we zouden vanochtend naar de gym gaan, die grapjas van die wekker was ik zelf, goeie zaak dat hij zich ook verslapen heeft. Voelt net als thuis, daar ging het ook precies hetzelfde vraag maar aan de andere Justin, he knows what im talking about;). In de gym ontmoeten we nog meer fanatieke dames en heren die op dit vroege uur al weer druk in de weer zijn. Dat zal voor sommigen ook wel moeten omdat die ontbeten hebben met een dikke Starbucks koffie en chocoladedonuts, voor straf een extra uurtje op de loopband. Ikzelf ben stevig met mijn schema bezig, want ik moet toch mijn vorm vasthouden en niet de vorm van een zwangere koe aannemen, waarvan velen denken dat dat mij gaat gebeuren (euh, no thank you, toch maar niet).

Donderdag, quizes tests, schrijfopdrachten. Een drukke dag mag je wel zeggen. Maar volgens mij gaat het allemaal goed, dus dan vind ik het best. Donderdagavond gaan we nog maar eens bij elkaar zitten om te proberen Niagara te regelen. We gaan nu eerst naar Toronto voor een dag, of toch niet, gaat niet door, of wel door. Het is de hele tijd gezeur, dan kan de ene weer niet, dan kunnen ze het hotel niet regelen, dan heeft de andere ineens ook nog tennistraining. Alles gaat verkeerd, dan houd ineens mijn telefoon er mee op. Hij vraagt om een pin-code maar die weet ik niet, dus blokkeert mijn telefoon zich waardoor ik niks mee krijg van het verdere geregel en gezeur. De volgende ochtend wordt ik op de hoogte gesteld, ik ben naar een latere auto geplaatst en er is nog meer gewisseld maar gelukkig is iemand zo vriendelijk mij naar de AT&T store te brengen om mijn telefoon weer aan te krijgen. Uiteindelijk lukt dat, maar helaas sluit deze persoon zich wel buiten de auto door hem op slot te doen en de sleutels erin laat zitten. Dus moeten we wachten op een locksmith die de auto professioneel gaat openbreken. Tsja, die Murphy heeft altijd gelijk. Als er iets mis gaat, gaat alles mis. Uiteindelijk zijn we bij de anderen die al lang stonden te wachten en kan ook deze auto vertrekken richting Toronto. Ik zit helaas nog niet in deze auto want ook deze is vol. Ik moet nog even wachten, nouja kan ik nog even mijn spullen nakijken en nog even msnen met mijn ouders, want die kan ik dit weekend waarschijnlijk niet spreken. Uiteindelijk zitten we een halfuur te laat in de auto en kunnen we nog een halfuur later vertrekken als Grace eindelijk haar GPS gefikst heeft. Op dit moment krijgen we een telefoontje van de 2e auto, die is namelijk kapot, tuurlijk. Er kon dus nóg iets mis gaan op deze trip. Nouja niks aan te doen, wij gaan met highway snelheid richting Canada en nadat we die bijzondere brug bij Buffalo zijn overgestoken krijg ik de allereerste stempel in mijn paspoort. Wat gaaf, zal wel een van de weinigen zijn want in Europa doen we niet meer aan stempels, maar toch, ik vind hem vet. Dan vergeet Grace nog bijna te tanken waardoor we zonder benzine komen te staan, maar dat gaat nog net goed en op de laatste druppel brandstof rollen we een benzinestation in. Daar doe ik mijn eerste plasje op Canadees grondgebied (nog een mijlpaal). Als we uiteindelijk om half 12 bij het hotel van de dames aankomen heb ik nog een probleem. Het is wel zo slim besloten dat ik bij hen in de auto kon, en dat vind ik niet zo heel erg, maar zij zitten wel in een ander hotel en ik moet dus een taxi nemen naar ons hotel. Nouja, zo erg kan het niet zijn, wel dus, wat een pokke-eind en bovendien heeft die kerel die meter ook nog eens opgevoerd, man wat loopt dat ding hard zeg. Ik voel het geld gewoon uit mijn portemonnee vliegen. Nouja, ik ben uiteindelijk in mijn hotel en niet lang daarna komen de Duitse heren ook weer, die zitten in de kamer ernaast, wat wel mazzel is want daar ga ik morgen eerst maar eens even Toronto mee bekijken, want daar ben ik nu te moe voor.

De volgende dag Toronto in met de Duitsers, Martin, Thomas, Thomas en David. De dames vertrekken richting Niagara met Grace auto om de andere vrouwen die in de 2e auto zaten die kapot was in Niagara te ontmoeten en samen de falls enzo te bezichtigen. De Duitsers en ik hadden besloten dat wij eerst nog wel wat van Toronto wilden zien en zijn dus richting de haven gegaan en hebben een boottochtje gemaakt waar we vanaf het meer een prachtig uitzicht hadden op de Skyline van Toronto met onder andere de CN tower (553 meter hoog) en het Rogers Center. Die zien er echt super uit, de toren had ik gisteren al gezien in het donker wat nog mooier is omdat er telkens een paars licht van onder naar boven flitst. Na de boottour zijn we Toronto in gewandeld, daar werden we een winkel in geroepen om met de nieuwe X-Box camera te spelen (wat echt een supergaaf ding is, dat ding registreert je hele lichaam en dan zie je dus een poppetjes die er precies zo uitziet als jij allemaal dingen doen op de tv, bijvoorbeeld boksen, dansen, tafeltennissen) ook hebben we een paar foto’s gemaakt in het centrum en daarna zijn we doorgelopen naar de Universiteit van Toronto. Van daaruit door China Town weer terug naar de auto gelopen. In China town hebben de Duitsers nog een overheerlijk glaasje suikerrietsap gehad (niet te versmaden, uhuh :P). Toen zijn wij ook maar eens richting Niagara gegaan, want het werd hoog tijd.

In Niagara aangekomen konden we gelukkig het hotelletje behoorlijk snel vinden en wat een hotel was dat zeg. Dat was zo’n fout motel geval met van die gebouwen waar je van buiten af je kamer in moest. Ook kon je hier van die kamers met jacuzzi krijgen, zo’n hartvormige:P dus dit bleek echt zo’n love nest te zijn. Maarja het was goedkoop en schoon (alhoewel andere kamers minder waren) dus mij hoor je niet klagen. Nouja, toen we allemaal waren opgetut (ja, de jongens waren later klaar dan de meiden, maar wij waren ook pas om 5 voor half 8 in onze kamer), de meiden waren al hartstikke ongeduldig en stonden met z’n allen voor Martin en mijn deur te zingen en grappen te maken over dat jongens ook altijd zo lang met hun haar bezig waren. Nouja, toen wij ook strak in de kleren waren konden we eindelijk Niagara in. En dan merk je dat het een best toeristisch stadje is, want er zijn een hoop barretjes en restaurantjes en een soort van kermis ofzo. Wij gaan het regenwoudrestaurant in, wat volgens Jooske (die hier al eerder was geweest) wel een leuke tent was. Prima, wij daar naar binnen en na een ietwat komische aanvaring met een slang (Myrthe en Elise dan) konden we naar de tafel. Het eten was niet heel bijzonder en het feit dat het echt regende (lees druppelde, maar dan wel precies op mijn plek) was dan net weer wat minder. De drinkleeftijd in Canada is trouwens iets minder dan in de VS, maar dat helpt mij niet echt, het is namelijk 19. Dus ik en Famke zijn de enigen die dat niet op onze pas hebben, gelukkig zijn de controles in Canada wel een STUK minder erg en hebben we beide een pasje van een van onze groepsgenoten kunnen gebruiken. Ik was een 25 jaar oude Duitser voor een avondje en Famke heeft geswitched tussen een Noors meisje van (geen idee precies, ook ergens halverwege 20) en daarna een Nederlands meisje van 21 omdat ze in de club de studentenpas niet accepteerden. Na het restaurant zijn we naar het Hardrock Café gegaan waar we een prachtig uitzicht op de falls hadden onder het nuttigen van enkele alcohol bevatten vloeistoffen. Ik heb zelfs een echte Wodka Martini gehad, shaken, not stirred. Voelde goed zo in een echte uitgaansgelegenheid na een lange tijd. Maarja, erg druk was het hier niet dus we besluiten om naar Rumours te gaan de echte disco hier in de buurt. We sluiten aan in de rij en in eerste instantie is er een probleem met het feit dat Famkes document van een school is en niet van een overheid, dus die word weggestuurd om een rijbewijs ofzo op te halen. Toen was ik aan de beurt en die kerel kijkt zo naar dat pasje en ik zeg heel nonchalant I’m from Germany. Owh, you from Germany? Thats so cool, welcome, welcome. Dus toen was ik binnen, net als de rest (zelfs Famke 5 min later) en het was een gave club. De muziek was goed, gave lichteffecten en niet eens zo heel duur. Er wordt een hoop gedanst en als uiteindelijk de club sluit gaan wij eerst nog even wat eten bij Wendy’s gevolgd door een kort wandeltochtje naar de Falls zelf en wat een machtig gezicht is dat zeg. Uiteindelijk ga ik samen met Elise, Myrthe, Martin en Thomas terug naar onze kamer om nog even gezellig te zijn (want we waren al vroeg begonnen, maar het sluit hier ook vroeg, half 3 stonden we allemaal buiten) en gezellig wordt het ook, want uiteindelijk gaan we pas rond een uur of 6 slapen.

De volgende ochtend is nogal hard, wat doet die gozer met die drilboor in mijn hoofd? Laat hem zich eens aan de zondagsrust houden zeg. Nouja, we gaan naar de Falls voor een behind de Falls tour en een maid of de mist tochtje. De behind de Falls tour houdt in dat je op een platform slechts meters naast waar het water naar beneden komt mag staan en ook in een tunnel achter de Falls mag kijken en wat een machtig gezicht is dat toch zeg. Daarna op het gewone uitkijkplatform nog veel meer foto’s gemaakt en uiteindelijk zijn we met de jongens naar de Maid of the Mist gegaan. De meiden hadden dit gisteren al gedaan dus die besluiten om iets eerder naar huis te vertrekken (wat ze niet echt had geholpen want wij waren weliswaar bijna 2 uur later vertrokken, we stonden precies 4 minuten na hun op de universiteit, ze konden de grens niet vinden, WHAHA. Sorry hoor maar vrouwen en richtingsgevoel. Moet ik nog meer zeggen?) Maarja, wij waren dus eerst nog op de Maid of the Mist en dan hoor je dus een beetje informatie over de Falls terwijl je dichter en dichter bij komt en het gedonder steeds harder wordt, maar ook de stem van de info praat harder en harder totdat hij stopt met this is where the boot stops, THIS IS NIAGARA FALLS en op dat moment vaart de boot op volle kracht (om op dezelfde plek te blijven) midden tussen de Horseshoe falls. Water komt met stormkracht tegen je aan, je kunt amper op je benen blijven staan en het gedonder is overweldigend. Ik heb een paar filmpjes gemaakt, maar niets dan de ervaring op zich staat gelijk aan wat daar gebeurt, dan krijg je toch echt ontzag voor de natuur, want dat is zo enorm veel kracht. Niet omdat de Falls zo hoog zijn, maar omdat ze zo enorm breed zijn. Een ronde muur van 800 meter breed en 50 meter hoog waar per seconde bijna 6000 kuub water over de rand gaat. ONVOORSTELBAAR. Na deze tocht wordt het tijd dat we weer terug gaan en diezelfde dag rond een uur of 11 zijn we eindelijk terug op de uni.

Het was een te gek weekend, maar wel veel te duur.

C you next week