Laatste lesweek voor Thanksgiving

Daar ben ik weer, terug van weg geweest. Week 13, een laatste “normale” lesweek, een week waarin ik een aantal quizes en tests moet maken, een week waarin vooral wordt uitgekeken naar de opkomende vakantie. Een week waarin wordt gelachen, maar ook wordt gehuild. Het is namelijk ook de laatste week dat Carolien en Jooske nog bij ons zijn op IUP. Die vertrekken volgende week weer terug naar Nederland om hun studie af te maken, op zich niet zo erg zou je zeggen. Je moet doen, wat je moet doen, maar het afscheid valt zwaarder dan gedacht. Het is namelijk niet zomaar een afscheid, voor sommigen is het een (waarschijnlijk) voorgoed vaarwel. Want als we straks weer allemaal thuis zijn zitten we toch verschrikkelijk ver van elkaar af. Voor mij valt dat bij deze twee dames wel mee. Ik bedoel zo groot is Nederland niet, maar voor mij is dit wel een even een wakkermaker. Over slechts 4 weken moet ik ook afscheid nemen van een hele hoop mensen die ik misschien nooit/bijna nooit meer zal zien. Dat is best wel lastig, ook al kennen we elkaar nu nog maar 3 maanden, je trekt toch 3 maanden elke dag met elkaar op. 3 maanden deel je je belevenissen hier, 3 maanden zijn deze mensen eigenlijk de enigen geweest waar je alles bij kwijt kon (beter een goede buur dan een verre vriend komt hier nogal in naar voren;)) natuurlijk kon ik ook dingen kwijt aan mijn vrienden en familie thuis, natuurlijk heb ik ook contact met hen en deel ik dingen met hen en vice versa (met de huidige communicatiemiddelen is dat goed mogelijk) maar het echte contact heb je alleen met de mensen hier. Ach, wij hebben nog een paar weken dus daar gaan we het beste van maken.

Terug naar de week. Op maandag heb ik gewoon les, gewoon weer wiskunde en accounting. Gebeurt niet heel veel bijzonders, maar maandagavond hebben we een pizzaparty voor de basketbalwedstrijd omdat Elise IUP Has Got Talent had gewonnen en zij met 20 van haar fans voor pizza was uitgenodigd door de coach van het basketbalteam die ook de wedstrijd had gesponsord. Dat was wel lekker, want dit was voor de verandering goede pizza. Daarna begon de wedstrijd en ons basketbalteam is een van de beteren van de universiteitencompetitie dus dat is gaaf te zien. De wedstrijd wordt zelfs live op tv uitgezonden. We winnen uiteindelijk met 70-56.

Op dinsdag heb ik eerst weer economie economie. Ook hier gebeurt niet zo superveel ik heb wel een test in economie die best te doen is. Daarna heb ik weer engels schrijven waar we nog steeds die film kijken, do the right thing, een film over racisme in Amerika. Ik wordt helaas nog weer op een pijnlijke manier herinnert aan onze eigen Nederlandse geschiedenis. Het gaat namelijk ook kort over Nelson Mandella en toen begon de lerares aan een woord waarvan ik wist dat ze het niet uit kon spreken, het is niet apardait, maar ik wist wat ze bedoelde. Toen keek ze de klas door en ineens bedacht ze zich weer dat ik uit Nederland kwam en vroeg mij of ik wat uit kon leggen over apartheid. Dat kon ik (helaas) wel. Maargoed, dat was s middags. ‘s Avonds hebben we een afscheidsdiner van Carolien en Jooske in Cozumel gevolgd door een paar drankjes in Katies huis. Daar wordt er nog veel gepraat en gedaan en neemt Carolien nog op een “bijzondere” wijze afscheid van mij :P (sorry Caro ik kon het niet laten, maar grappig was het wel). We gaan door tot in de kleine uurtjes en daarom wordt ik op woensdag nogal moeilijk wakker;).

Maar toch ben ik op tijd wakker voor mijn lesjes waar nu echt iedereen alleen nog maar aan thanksgiving break kan denken en daarom gebeurt er niet zo heel veel in de les. Bij accounting krijgen we zelfs te horen dat de les op vrijdag niet door gaat in verband met de break omdat zoals die vrouw zei: niemand toch zin of tijd heeft om van half 4 tot half 5 op de dag voor de break en dat was inclusief haar zelf. Dus dat komt mooi uit. Dit is ook de dag waar de eerst personen al vertrekken voor de break, sommigen hebben namelijk geen les meer dus nu wordt er echt afscheid genomen van de 2 Nederlandse dames. ’s Avonds ga ik nog even naar de gym en daarna beland ik weer laat in bed.

Op donderdag wordt er weer meer afscheid genomen omdat nu de eerste auto’s ook naar Miami vertrekken. Daar ga ik ook heen maar ik vertrek pas op vrijdag. Ik heb eerst nog les. ’s Middags vertrekken Martin, Endre en Hannes en ’s avonds vertrekken Myrthe, Elise, Annette en Grace in dezelfde richting. Ik moet nog even geduld hebben, morgen nog 1 test in wiskunde en dan kan ik ook eindelijk die kant op. Lekker naar het zonnige zuiden. Wat wij wel als voordeel hebben is dat we in een 7 persoonsauto gaan en dus een hoop bestuurders hebben wat betekend dat wij aan 1 stuk door kunnen rijden en dus uiteindelijk niet veel later aan zullen komen. Maargoed, ook vandaag weer afscheid dus, sommigen voor kort anderen voor langer, anderen voor misschien wel een paar jaar.

Op vrijdag maak ik mijn reistas klaar en bereid ik me helemaal voor op de opkomende trip. Eerst nog even kort een wiskundetestje maken, dan nog een laatste keer afscheid nemen en dan kan ik vertrekken. Helaas kunnen anderen dat niet en wordt het uiteindelijk 7 uur voordat we op de weg zitten, maar van daaraf gaat het toch behoorlijk snel. We rijden en rijden, wisselen van bestuurders, eten langs de weg, lachen, maken grappen, houden de bestuurders wakker met verhalen of gesprekken en luisteren naar muziek om de tijd te doden. We rijden en rijden en op vrijdag en zaterdag doorkruizen we 7 staten. Begin midden in Pennsylvania, naar beneden door West-Virginia, Virginia, North Carolina, South Carolina, Georgia en dan uiteindelijk… The Sunshine State himself: Florida. Na een rit van pak hem beet 14 uur rijden we Florida binnen en je kunt wel merken dat je zuidelijker zit. Onze eerste palmboom hadden we al in Carolina gezien, maar hier stikt het ervan en het is ook nog eens warm en zonnig.

Na enig contact blijkt dat de wagen van de meisjes al in Miami is en dat de dames al hard-core aan het shoppen zijn (wat vind ik het toch weer jammer dat ik daar niet bij kan zijn:P). De auto van de andere 3 jongens is echter nog in Jacksonville en die hebben we dus ingehaald. Na een beetje file zien we de skyline van Miami opdoemen. Wat een prachtig gezicht onder die zonnige lucht. We steken de enorme bruggen over naar Miami Beach en daar komen we bij ons hotel aan. Het ziet er een beetje crappy uit van de buitenkant maar van binnen is het best netjes en voor 25 dollar per persoon per nacht mag ik niet klagen dacht ik zo. Zeker niet omdat we nog geen honderd meter van het strand af zitten. Dus op naar het strand dachten we… en zo geschiedde:P. Het mag dan wel eind november zijn, maar het water is nog steeds lekker en ook de lucht is warm. Daarna gaan we naar een Braziliaans restaurantje waar we heerlijk eten (met een drankje erbij :P, want er worden geen vragen gesteld) en daarna gaan we terug naar ocean drive waar we de dames ontmoeten en in een barretje gaan zitten. Rond een uur of 3 is het uiteindelijk toch tijd om naar bedje te gaan.

Zondagochtend heb ik niet meegemaakt maar zondagmiddag gaan we naar het strand, daar komen alle anderen ook heen en we maken er een heerlijk relaxed dagje van. Er wordt wat American Football gespeeld, in de zon gelegen, in de golven gespeeld en vooral veel gepraat over hoe geweldig dit wel niet is dat we in Miami zijn.

Ook krijgen we op het strand een aanbod van ene “Eddy” voor een avondje stappen. Er lopen namelijk allemaal proppers op het strand die iedereen proberen in een van de honderden clubs te krijgen. We leggen uit dat er ook een aantal underaged mensen bij zijn en als die “Eddy” ons daarbij kan helpen dan zijn we zijn groep. Hij zegt dat hij wel iets kan regelen en we gaan akkoord. Voor 40 dollar gaan we naar een hotel waar we anderhalf uur onbeperkt mogen drinken om vervolgens per limousine naar een van de beste Beach Clubs van Miami te gaan en daar verder te feesten. We komen de club binnen maar dan wel zonder de bandjes die je nodig hebt om binnen te blijven, gelukkig was daar Martin die met zijn immer charmante accent ons een aantal bandjes regelde bij de bewaking, no questions asked. En toen waren we dus in een van de beste clubs van Miami :D. hier bouwen we een feestje waar menig miamiaan nog jaren over door zal praten, maar uiteindelijk komt ook hier een eind aan en wordt hij tijd om naar huis/hotel te gaan voor de broodnodige uurtjes slaap.

De rest van de geweldige week krijgen jullie binnen een paar daagjes. En dan kan ik me ook al weer zo’n beetje opmaken voor mij terugreis. Nog maar een paar weekjes en dan ben ik alweer terug in Nederland.

Tot snel allemaal.

Groetjes