Nog steeds vakantie

Zo, ik moet nog even wat inhalen. Ik zal nog kort wat vertellen over mijn vakantie in Nederland en de bijbehorende contracultureshock (klinkt heftig, viel mee) en dan gaat het weer gewoon verder in de VS.

Goed, maandagochtend, een beetje uitgeslapen (lees een nacht van 15 uur gehad) en een beetje gerelaxed, aangezien het niemand zal interesseren dat ik bruine boterhammen met kaas heb gegeten en door Rijssen heb gewandeld met de hond zal ik niet zo in detail gaan als normaal gesproken. Wel moet ik zeggen dat men in Indiana de straten en voetpaden beter sneeuwvrij houdt dan in Nederland. Ik heb bijna mijn nek gebroken op die aangevroren sneeuw- en ijsmassa die er bij ons lag. Ook is de douche in Wallwork fijner dan onze douche thuis, die neemt namelijk drie kwartier de tijd om op temperatuur te komen in tegenstelling tot die in mijn kamer in Indiana die dat binnen enkele seconden doet. Mijn moeder kookt wel lekkerder dan de koks in fosters dining hall, op schaal van 1 tot 10 meet fosters een magere 1 en mijn moeder, nouja, laten we het afronden op een 278 miljoen 87 duizend 655 (ongeveer).

Dinsdag. Op dinsdag had ik afgesproken met mijn vrienden dat deze ’s avonds langs zouden komen. Ook heb ik afgesproken met Myrthe dat zij langs komt, dus die haal ik ’s middags eerst van het station. ’s Avonds druppelen een voor een mijn vrienden binnen, iedereen heeft mij gemist (zeggen ze) en iedereen wil mijn (en natuurlijk Myrthe’s) verhalen horen. Ook vertellen ze zelf een hele hoop, want ik heb natuurlijk ook 4 maanden Nederland niet meegekregen (nouja, in elk geval weinig).

Woensdag. Myrthe en ik wisselen nog foto’s uit die we nog niet alle twee hebben en ’s avonds gaat ze weer met de trein terug naar huis. Ik ga ’s avonds op vakantie naar Oostenrijk, lekker 10 daagjes skiën en genieten. Daar moeten we wel eerst naartoe en nu kan ik iets doen wat ik ook behoorlijk gemist heb: autorijden, want dat vind ik nog steeds leuk en heb ik 4 maand niet mogen doen.

De rest van de vakantie bestaat voor mij uit uitslapen, skiën, uit eten gaan, relaxen, wandelen met de hond en ’s avonds naar de bar gaan of tv kijken. De mensen van het hotel waar we altijd naartoe gaan kennen we onderhand erg goed en die vonden het leuk dat ik ook hen een kaart had gestuurd vanuit de VS (ook die is overgekomen, gelukkig). Nog een cultureshock puntje: iedereen praat Duits en geen Engels (hoe verwarrend :S :P). Met oud en nieuw gaan mijn broer en ik nog naar de plaatselijke discotheek (ik ben niet meer underaged :D:D) en op 2 januari reizen we weer terug naar de Nederlanden. Op drie januari ga ik nog even bij Hans langs, om erachter te komen dat die helemaal niet thuis zit maar alweer in Groningen aan zijn studie is begonnen (hihi, owja niet iedereen heeft zo lang vrij :D). ’s Avonds ga ik nog even langs mijn oma en daarna ook nog even langs Rachel want die is geslaagd voor haar rijbewijs (ow nee!! Snel terug de oceaan over waar het veilig is:P). De rest van de week is weer voornamelijk rusten en vrijdag hebben we verjaardag van ons Corwin (wat een feest:D). Zaterdag ga ik nog een keer uit in Nederland (mijn laatste zaterdagavond alweer) en op zondag ga ik richting Den Haag om mijn vriendinnetje met een bezoekje te vereren. We gaan gezellig naar het Tikibad (Duinrell voor de blondjes onder ons) en ’s avonds eten we lekker bij haar thuis.

Maandag en Dinsdag nog gezellig zijn in Den Haag en dan weer terug naar huis om me weer klaar te maken voor mijn volgende 4 maanden Amerika. Kleding klaarleggen, koffer inpakken alles moet nu weer gedaan worden. Donderdag hebben we nog een klein feestje bij mij thuis omdat mijn broertje is geslaagd voor zijn HTS en vrijdag ga ik nog even met wat vrienden naar een cafeetje want zaterdag gaat het toch weer echt gebeuren.

Zaterdagochtend rond een uur of 7 gaat de wekker. Zo vroeg want ik moet om kwart voor 1 vliegen. Dat lijkt een lange tijd, maarja je moet wel 3 uur van tevoren aanwezig zijn en dan moet ik ook nog eens 2 uur rijden. Nouja, verder geen probleem en om kwart voor 10 sta ik netjes te wachten in de rij om in te checken. Mijn koffer gaat zonder problemen op de band en richting het vliegtuig, wat we niet kunnen zeggen van die van Myrthe van die heeft wederom 3 miljard kledingstukken meegenomen. Voordat we het vliegtuig in kunnen krijgen we een interview (was voor mij onbekend, in Duitsland hoefde dat niet). De man wil weten of ik alleen reis dus ik denk, ik heb alleen geboekt enzo, dus ik reis alleen. Is dus niet zo, die man wilde weten van wie ik wat had gekregen en ik zeg dus dat ik wat snoep van Myrthe heb gekregen. Of ik ook wist waar die nu was, ja die staat in de rij daarzo. Dus die gaat naar dezelfde plaats? Ja, die gaat naar dezelfde plaats. Maar dan reis je toch samen? Ja, als we zo gaan redeneren reis ik met iedereen in dit vliegtuig samen. Dit vliegtuig gaat naar Philadelphia en ik neem niet aan dat er mensen eerder uitstappen of wel? Wat er verder allemaal in mijn koffers en handbagage zit en of ik het allemaal zelf heb ingepakt en het allemaal van mij is. Ik zeg, ja hoor ik heb alleen nog een zak spekjes gekregen van een vriendin van mij. Of ik die al lang kende, ja heel lang. Of ik wist waar die nu was, nee geen idee. Of ik wel zeker wist dat het snoep was. Ik had zin om te zeggen dat tenzij iemand C4 in voor 500 gram aan spekjes heeft gestopt is het gewoon snoep (en dat kan ik me nu ook weer niet voorstellen:P). Maar dat deed ik maar niet, aangezien woorden als C4 vast een slechte uitwerking hebben op dit soort mensen. Het is namelijk verboden om humor te hebben als dat je werk is. Goed, na al dit geneuzel kan ik dan eindelijk door die full body scan (waar je bijna naakt doorheen moet) en terwijl er 150 mensen op je “herenzaakje” kijken wordt je ook nog eens volledig gefouilleerd. Klinkt dubbelop nietwaar? Nou, ik kan je vertellen: DAT IS HET OOK!!!!!

Goed, in het vliegtuig dan. In het vliegtuig zitten Famke, Myrthe en ik gelukkig wel naast elkaar wat de 8.5 uur durende vlucht wat gezelliger maakt. Het eten is overheerlijk (uhuh;)). We kijken wat films en ik slaap ook wat en om een uur of 3 ben ik eindelijk in Philadelphia. In Phillie moeten we wachten en omdat het voor ons al negen uur ´s avonds is gaan we lekker eten. Dat doen we natuurlijk in de (nee, niet de McDonald’s wat denken jullie toch weer slecht van me, we zijn naar Wendy’s geweest:P). Daarna wachten we nog even voor de gate en daarna weer in het vliegtuig. Deze vlucht is een stuk korter en na niet al te lange tijd zijn we weer terug in Pittsburgh. Daar komt mijn koffer LETTERLIJK als laatste op de band (echtwaar, het was echt de allerlaatste koffer;)), maar hij komt wel. Gelukkig, ik was al bang dat mijn koffer in het verkeerde vliegtuig zat en op dat moment halverwege San Fransisco was. We moesten nog wel even wachten, we hadden Katie gevraagd of ze ons op kon halen van het vliegveld en dat wilde ze wel. Ze kon alleen niet eerder komen dan een uur of 11, wat inhield dat we nog best wel lang moesten wachten. Maargoed, wij konden naar huis zonder problemen en dat is heel wat waard. Katie wilde nog wel even wat eten en onderweg stopten we bij een Applebee’s. Ook een soort wegrestaurantketen maar niet alleen maar fastfood. Bovendien hebben ze daar extreem comfortabele stoelen en tafeltjes (hardhout!) die ervoor zorgden dat Justin ruim een half uur midden in een restaurant heeft liggen pitten. Ik dacht, ach Katie zit te eten ik leg “even” mijn hoofd op mijn armen. Totdat ik wakker werd gemaakt door Myrthe die me vertelde dat we moesten gaan… owja, ik was in Amerika, helemaal vergeten. In de auto slaap ik nog meer omdat ik op dat moment letterlijk al 24 uur aan het reizen was en na een tijdje komen we dan eindelijk aan op de campus van Indiana University of Pennsylvania. Ook hier geen groots welkom, maar dat was waarschijnlijk gewoon omdat we wat te laat aankwamen. Gelukkig kunnen we wel Wallwork in waar we wel een hartelijk ontvangst krijgen van Koolio. Die is er in elk geval al. Helaas kan dit ons niet heel veel boeien omdat we, wel laten we het zacht uitdrukken DOODOP zijn en we gaan gelijk naar onze kamers om lekker te slapen. Toen ik mijn kamer op liep had ik wel echt het gevoel dat ik op een vertrouwde plek kwam. Ik ben blij dat ik voor mijn vertrek heb opgeruimd en alles netjes heb achter gelaten. Nu kan ik zo mijn bed in duiken en anders dan in Augustus val ik direct in slaap.

Ja mensen, het gaat weer beginnen. Nouja, eigenlijk is het al begonnen want ik loop alweer achter, maar dat beloof ik zo snel mogelijk bij te werken. Dan gaan we weer gewoon verder met een verhaaltje per week als dat mogelijk is. Vooralsnog is het ‘WELCOME BACK IUP!!!!!’