SPRINGRBREAK!!!!

Na zo´n fantastisch weekend kan het niet beter zul je denken, maar ik heb nog een hele week voor de boeg. Dus daar gaan we mee verder.

Maandagochtend weer in het hotel in New York. Aangezien grond nogal duur is is ons hotel heel smal maar wel heel hoog zodat er veel gasten in kunnen, nadeel is wel dat het ontbijtgedeelte dus veel te klein is en we moeten wachten op een plekje. Ook de deuren waren nogal irritant. Ze hadden een sluis gemaakt met 2 schuifdeuren maar dat werkt niet zo heel goed als de buitendeur permanent open staat en de binnendeur open gaat zodra iemand op de eerste verdieping een beweging maakt. Maar op dit kleine ongemak na is het een prima hotel. We gaan vandaag naar het Rockefeller Center voor wat foto´s. Vandaag is het weer mooi weer dus daar gaan we gebruik van maken. We gaan naar boven in de expreslift en in 45 seconden zijn we op de 67ste verdieping. Nog een klein stukje met de roltrap omhoog en je hebt een fantastisch uitzicht over Manhattan. We maken een paar foto´s en genieten van het geweldige uitzicht. Daarna lopen we naar Central Park. Eerst even langs het Dakota gebouw waar John Lennon is doodgeschoten. En dan lopen we dwars door het park terug naar 5th avenue. We eten wat in een klein restaurantje tegenover St. Patrick´s Cathedral en daarna gaan we de Kathedraal zelf even in. Er wordt een dienst gehouden ook al is het maandagochtend, maar je mag wel gewoon foto´s maken. Dan maken we nog wat foto´s voor het Beeld voor Rockefeller Center en daarna nog een laatste keer terug naar Times Square waar we wat souvenirs kopen. We lopen nog even de grootste speelgoedwinkel ter wereld in (een tip: doe dit nooit met kleine kinderen tenzij je HEEL ERG VEEL GELD HEBT, ben je een man en heb je nog geen kinderen maar al wel een vrouw om je heen, ga dan nooit naar de winkel ernaast want dat is de grootste kledingwinkel van Amerika). We halen de auto op uit een parkeergarage, halen onze koffers op uit het hotel en dan gaan we op weg naar Philadelphia. In de auto vertelt mijn vader nog een leuke quote van mijn moeder toen zij de auto ophaalden van het vliegveld: als we maar weer in Manhattan zijn, dan weten we de weg wel weer (het drukste en hoogst bebouwde stukje land van de VS en mijn ma weet daar de weg:P, maar gelijk heeft ze wel. Manhattan is het simpelste navigeren wat ik ooit gedaan heb. Fifth Avenue loopt dwars over Manhattan en de streets staan er haaks op en zijn genummerd. De lager genummerde avenue’s liggen ten oosten van fifth (wat ook betekent dat de streets aan die kant met East beginnen) en de hogere nummers ten westen (aan die kant zijn de streets dus West). Simpeler kan bijna niet. We zijn dan ook in minutenwerk weg uit Manhattan (ter vergelijking: we hebben ooit eens 2 uur door Lyon gedwaald op zoek naar een hotel waar we uiteindelijk minstens 17 keer zijn langsgereden:P maar dat kwam omdat m´n pa dacht de weg te weten). De reis loopt verder ook wel voorspoedig. Er zijn veel werkzaamheden aan de weg, maar het gaat goed en dus zien we na 2 uur de skyline van Philadelphia opdoemen. Niet zo indrukwekkend als Manhattan, maar wel heel mooi (en ook heel hoog;)). We zijn snel bij ons hotel wat 2 blocks van Independence Hall vandaan ligt. We lopen even door Philly en eten wat in een Italiaans restaurantje (m’n ouders zijn de burgers nu ook wel zat, daar weet ik ook nog wel een leuk verhaaltje over. MET BEELDMATERIAAL:P). Daarna gaan we terug naar het hotel en gaan lekker slapen.

De volgende dag gaan we op tijd uit bed om Philadelphia te bezichtigen, we gaan het Liberty Bell Centrum in en daar krijgen we gratis kaartjes voor een Independence Hall rondtour. We moeten wel eerst door security (ja hoor, niet alleen op vliegvelden maar ook bij landmarks moet je door security). Dan krijgen we een kort verhaaltje te horen met een aantal vragen die gretig worden beantwoord door een basisschoolklas die dezelfde rondleiding volgt. Je kunt wel merken dat kinderen hier voornamelijk vaderlandse geschiedenis krijgen want ze dreunden 1 voor 1 alle data en punten van de onafhankelijkstrijd en de daaropvolgende periode. Dan lopen we naar de rechtszaal van Independence Hall en vervolgens naar de zaal waar ze daadwerkelijk de onafhankelijkheid hebben ondertekend. Als we Independence Hall uit lopen gebaart een van de koetsiers ons of we misschien een ritje willen maken. Nouja dat willen we wel en we krijgen een persoonlijke rondleiding door het historisch district van Philadelphia. We zien een aantal bijzondere gebouwen en monumenten en horen ook nog een paar winkeltips (fijn, daar zat ik op te wachten NIET DUS. Mijn moeder vond het echter bijzonder fijn;)) wat ook wel komisch was was dat de koetsier op een gegeven moment ook vertelde over zijn tijd in het leger en dat hij in Duitsland gestationeerd was. Of we wel eens in Duitsland waren geweest? Nou, daar wonen we 40 mijl vanaf. Zijn jullie geen Amerikanen dan? Nope, zijn we niet. Op de universiteit kunnen ze meestal snel horen dat je niet uit Pennsylvania komt en dan is de eerste vraag of je buitenlands bent maar op een toeristische plek als Philadelphia komen ook heel veel verschillende Amerikanen en dan is het ineens een stuk moeilijker om buitenlandse van buitenstaatse accenten te onderscheiden. Na onze rit gingen we nog even naar het gemeentehuis (wat echt een bijzonder mooi gebouw is). Daarna gingen we terug naar het hotel, even uitrusten voordat we gingen eten. ´s Avonds skype ik even met Myrthe (die duidelijk gebruik maakte van de lagere drinkleeftijd in Canada:P) en daarna ga ik toch nog redelijk op tijd naar bed.

Woensdagochtend maken we ons na het ontbijt klaar om naar Washington DC te gaan. De 3e stad die we tijdens deze trip zouden gaan bezoeken. We rijden een stukje verkeerd maar uiteindelijk komen we bij een tankstation waar we een kaart willen kopen. Die hadden ze niet maar gelukkig hadden ze wel een: servetje:P en een vrouwtje die de weg wist. Dus gewapend met een servetje konden we toch weer de grote weg richting Washington vinden en waren we met een kleine vertraging toch weer op de goede weg. We kwamen in Washington aan en brachten eerst onze spullen naar het hotel. Dit hotel zit niet dicht bij alle bezienswaardigheden en dus nemen we de auto naar National Mall. We komen achter het witte huis aan en maken een aantal foto’s. Na het avondeten lopen we naar het Lincoln Memorial. Wat wel jammer was: het enorme bassin hadden ze leeg laten lopen, ze waren met werkzaamheden bezig in het park en het werd al donker. Dus we konden niet echt de beste foto’s maken. Maar het zien alleen is al gaaf ook al had ik alles al gezien. ’s Avonds relaxen we weer wat in onze hotelkamer (die overigens al wel weer groter was dan de vorige 2 hotelkamers) we kijken een film en dan val ik vrij snel in slaap. Deze week is echt slopend, het is supergaaf allemaal maar je wordt er wel moe van.

Donderdagochtend regent het dat het giet. Het zou inderdaad vandaag gaan regenen, maar dit is overdreven jongens. Wat een hoosbui zeg. We besluiten vandaag maar lekker droog de musea in te gaan. Ik wilde heel graag naar het Air en Space museum. Eerst moesten we weer naar het centrum, we hadden geregeld dat we met de shuttle van het hotel mee mochten en die dropte ons af bij Union Station. We moesten een avenue aflopen en kwamen achter het Capitool uit. Aan de andere kant zagen we de Library of Congress (een van de grootste biebs ter wereld). Het regende alleen zo hard dat we geen zin hadden om daarheen te lopen. We liepen snel verder naar het Air en Space museum en als je daar binnenkomt zie je wel waarom zoveel mensen het daar over hebben. Wat is dat gaaf zeg. Er zijn zoveel exposities dat je alleen in dit deel van het smithsonian complex al 2 dagen kunt spenderen. We gaan eerst naar het gedeelte wat de historie van de luchtvaart behandelt. Het is heel interessant en er hangen en staan ook enorm veel delen van vliegtuigen en zelf complete vliegtuigen. Het is heel erg gaaf om te zien. Dan komen we bij een gedeelte waar boven staat: simulators. Dus dat wil justin wel even proberen. Dat zijn van die flight simulator spelletjes waarbij je een gevechtsvliegtuig moet besturen. Je kent het wel een computerscherm waarop een luchtgevecht te zien is en een besturingsknuppel in je hand waarmee je een vliegtuig bestuurt. Wat je waarschijnlijk alleen niet kent is dat als je in deze simulator de knuppel draait dan draai jij en je stoel en alles ook mee. Sterker nog je kunt compleet op de kop hangen. Ik was piloot en mijn vader was de schutter en samen hadden we lol als 2 kleine kinderen. Ik moest er wel eerst even aan wennen, ik zag zo’n vliegtuig en ik dacht gelijk: ERACHTERAAN!!! En dan hang je zo weer op de kop. Volgens m’n vader was ik de slechtste piloot waar hij ooit bij in had gezeten (gelukkig maar voor hem en ik hoop ook dat op zijn terugweg hij wederom een betere piloot heeft:P), maar uiteindelijk ging het prima. We hebben een aantal vijanden uit de lucht gehaald en ik heb nog nooit zo hard op de kop gelachen. Het was fantastisch. We gaan vervolgens wat eten en daarna gaan we naar het space gedeelte. Heel interessant om te zien en ook weer leuke interactieve dingen. We doen een quiz over de ruimtevaart en raad eens wie hem wint: m’n moeder:P ik had echt geen flauw idee bij de helft van de vragen dus ik ben samen met m’n pa gedeelde tweede. Is ook leuk:P daarna maak ik nog een deel van het international space station en dan gaan we weer verder. We kijken nog even in de kokpit van een 747. Niet echt iets voor een epilepticus, er zitten zo’n 30000 lichtjes in, 40000 knopjes, 50000 hendeltjes, 60000 draaidingetjes, 70000 stoelen (ownee, vier stoelen maar. Ik zat een beetje in de sleur). Wel gaaf om te zien. Ook wel gaaf om te zien: een 747 kan makkelijk helemaal in het museum, sterker nog er hadden er 2 in gekund. Recht achter elkaar. Zo groot is het dus. Na dit museum wil m’n pa ook nog even naar de galerie of art. Het kunstmuseum is net als het air en space enorm. Ik vind kunst best wel interessant, maar dit waren wel erg veel schilderijen bij elkaar hoor. Dat gebouw was wel heel mooi om te zien. Het oostelijke gebouw was grappig om te zien omdat het vrijwel helemaal leeg was. Dat was voornamelijk moderne kunst en daar heb ik toch moeite mee. De meeste dingen die daar hingen vind ik meer kladwerk of pure onzin dus dat vond ik minder mooi. Daarna gaan we terug naar Union Station en dat is net als Grand Central Station echt enorm. We gaan daar lekker eten en dan gaan we weer terug met de shuttle. Ik zeg trouwens vaak dat Indiana veel verschillende politiesoorten heeft maar Washington wint dan toch echt, ik heb minstens 10 verschillende politiesoorten gezien. Dat is volgens mij meer dan Nederland in totaal heeft. Terug in het hotel ga ik even sporten en daarna kijken we weer een film voordat we gaan slapen.

Vrijdag gingen we weer weg uit Washington. We gingen op weg naar Indiana PA. Eerst gaan we nog even langs het pentagon wat eigenlijk niet eens in Washington staat maar aan de andere kant van de rivier en toch kleiner lijkt dan ik had verwacht en dan gaan we op weg. We rijden een behoorlijk stuk over de interstate maar op een gegeven moment moeten we toch de wat kleinere wegen nemen. Deze wegen leiden ook door een aantal plaatsjes en die zien er, laten we het netjes houden, nou niet echt heel erg onderhouden uit. Mijn moeder is al helemaal bang dat ik ook in zo´n puinzooi terecht ben gekomen maar dat valt nog wel mee. Onderweg komen we ook nog dicht langs een Amish gemeenschap (te zien aan de paard en wagens die op de weg reden en een bordje waar een paard en wagen op stonden om aan te geven dat het verkeer hier wel eens wat langzamer kon gaan door deze “voertuigen”. ) Als we in Indiana aankomen sneeuwt het iets, terwijl we vanochtend in Washington nog geweldig weer hadden. De campus is zo goed als verlaten en gelukkig kan ik wel gewoon mijn kamer in. Ik laat mijn ouders mijn kamer zien en daarna wandelen we wat over de campus. Ik laat ze zien waar ik les heb en waar de beruchte fosters dining hall is. Dan gaan we even naar de Walmart (even gebruik maken van het feit dat ik nu een auto tot mijn beschikking heb) om mijn kamer weer te bevoorraden. We rijden nog even over Philly street, langs het enorm bekende Wolfies en de andere restaurantjes waar ik het vaak over heb en dan gaan we op weg naar de laatste stop van deze trip: Pittsburgh. De reis gaat goed en na een uurtje zien we Pittsburghs skyline opdoemen. We rijden naar ons hotel en komen erachter dat we een redelijk luxe laatste hotel hebben geboekt. Als we stoppen wordt onze bagage aangenomen om naar onze kamer gebracht te worden en terwijl mijn pa de auto parkeert gaan mijn ma en ik alvast naar binnen. Mijn moeder schrikt een beetje als ze de enorme hal binnen loopt en is heel erg blij dat ze de prijs al vast had gezet. Iets verderop in de hal zit een pianist en een violist een heerlijk muziekje te spelen en we nemen even plaats in de heerlijke stoelen die er staan. Als we zijn ingecheckt nemen we de lift naar de 12e verdieping en lopen naar onze kamer. Ook deze is nou niet echt klein:P en in de kast hangen een paar heerlijke badjassen op met zijde bedekte kleerhangers (geen geintje;)). Ik lees dat JFK in dit hotel heeft gelogeerd en dat het ook wel “het meest luxueuze hotel van Pittsburgh” genoemd wordt. We gaan even de stad in om wat te eten en dat doen we ook in een nogal luxe restaurant (onze jassen worden beleeft aangenomen en opgehangen en dan worden we naar onze tafel geleidt) . Het eten is heerlijk en na het zalige (maar zware) toetje gaan we terug naar ons hotel. Ik ben echt doodop van deze week en val behoorlijk snel in slaap (in het enorme bed dat ik helemaal voor mij alleen heb).

Zaterdagochtend ga ik eerst even douchen en daarna loop ik lekker in een van die badjassen (wilde ik altijd al eens doen;)). We gaan ontbijten in het hotel (wel in gewone kleren:P) en wat een ontbijt is dat zeg. Een enorm buffet en een ober die je non-stop jus d’orange en koffie bijschenkt. Ook dit is weer erg lekker en tijdens het ontbijt komen we erachter dat er vandaag een Saint Patricks parade is (Saint Patricks day is pas donderdag maar hier doen ze nu al een parade VAN 4 UUR!). Dat moeten we wel even bekijken en het is inderdaad een behoorlijke optocht. We kijken het niet helemaal want we willen nog meer dingen zien. Ik neem mijn ouders mee naar Mount Washington (je weet wel, dat op 2 na beste uitzicht van Amerika) ik moet zeggen dat ik Rockefeller uitzicht toch mooier vond. We kijken wat over de stad en gaan weer terug naar beneden. Als we terug zijn in het hotel kijken we daar ook wat rond. We kijken even naar de sportschool en naar de balzaal op de 17e verdieping. Een van de grootste van dit soort balzalen ter wereld. We gaan terug naar onze kamer en ik skype wat met hans (en heel kort ook zijn ouders die er even bij worden geroepen:P). We gaan wat eten in een Grieks restaurantje waar we die middag langs waren gelopen en op de echte Griekse manier werden gevraagd of we niet wat wilden eten (je wordt zo’n beetje naar binnen gesleurd, wat mij in Athene trouwens daadwerkelijk is overkomen. Hier ging het gelukkig wel wat milder). Na het eten gaan we naar het hotel om mijn koffers op te halen en dan gaan we op weg naar Indiana PA. Niet om wat rond te kijken, maar om mij weer af te zetten. Myrthe komt ook aan vanuit Boston en we drinken wat met zijn allen op mijn kamer. Dan gaan mijn ouders weer weg en moet ik weer voor 2 maand zonder hen. Myrthe en ik praten nog wat na over de vakantie en dan gaan we naar bed. Rond een uur of 5 moet ik er nog wel even uit om Oscar binnen te laten. Hij is net teruggekomen uit Seattle en kon er niet in met zijn eigen I-card.

Zondag slaap ik lekker uit en dan gaan we lunchen in het heerlijke fosters (gek, heb ik niet eens gemist deze vakantie:P). We praten wat met de anderen over hoe iedereen het heeft gehad tijdens zijn/haar break. ’s Middags doen Myrthe en ik even wat accounting en ’s avonds kijk ik wieisdemol (ik had 2 afleveringen gemist, nu een 50-50 kans op dat ik het al heel lang goed had:P). ’s Avonds weer op tijd naar bed om wat bij te slapen van een vermoeiende maar zeker geweldige spring break.

Er staan ook weer foto’s op hyves (had ik al heel lang niet meer gedaan, maar nu heb ik wel weer een paar kiekjes die het showen waard zijn).

Groetjes en tot volgende week (hopelijk kan ik het nu een beetje op tijd bijhouden).